تفاوت فایل های jpg و raw و کاربرد آن

فایلهای تصویری که در آنها از فشرده‌سازی جی‌پگ استفاده می‌شود معمولاً فایلهای JPEG نامیده می‌شوند. اکثر برنامه‌های نرم‌افزاری ویرایش تصاویر که با یک فایل جی‌پگ نوشته می‌شوند در واقع به ایجاد یک فایل در قالب JFIF می‌پردازند. قالب JPEG/JFIF پرکاربردترین قالب جهت ذخیره و انتقال تصاویر بر روی وب هستند. به این دلیل قالب JPEG/JFIF بهتر از قالب گیف می‌باشد. همچنین قالب JPEG/JFIF نسبت به قالب پی‌ان‌جی که برای تولید فایلهای تصویری بزرگتر مورد استفاده قرار می‌گیرد ارجح می‌باشد.

دو اصل مهم جی‌پگ

اطلاعات مفید تصویر در یک محدوده کوچک خیلی ملایم تغییر می‌کند، یعنی غیر عادی است اگر در یک محدوده کوچک تفاوت رنگی فاحش و جود داشته باشد. قدرت تفکیک دید انسان در تصاویر خاکستری بیشتر است یعنی چشم به روشنایی و تیرگی حساس‌تر است تا به رنگ.

از بین رفتن داده‌ها

هنگامی که تصویر تنها برای نمایش بکار می‌رود، از بین رفتن داده‌ها در اثر فشرده‌سازی جی‌پگ قابل چشم‌پوشی است اما زمانی که تصویر متعاقباً برای پردازش استفاده شود، آرتیفکت‌های تصویر ممکن است در اثر فشرده‌سازی جی‌پگ تا حد غیرقابل قبولی افزایش یابد. یک نمونه از چنین تاثیراتی در تصاویر زیر مشاهده می‌شود.  اولین تصور اشتباه در مورد JPEG این است که از آن به عنوان فرمت فایل یاد می‌شود، اما این طور نیست. JPEG در واقع تکنیکی برای فشرده سازی تصویر است. نام آن نیز مخفف Joing Photographic Experts Group یا گروه مشترک خبرگان عکاسی می‌باشد، گروه حرفه‌ای عکاسی که استاندارد JPEG را توسعه می‌دهند. در سال ۱۹۸۶ این گروه تشکیل شد تا یک استاندارد برای فشرده سازی تصاویر ایجاد کند. امروزه از استاندارد JPEG در همه جا، از وب سایت و وبلاگ‌ها گرفته تا ایمیل‌ها بکار گرفته می‌شود، اما هدف گروه به وجود آورنده JPEG، عکاسان آماتور بوده که قصد داشتند تعداد زیادی عکس را در حافظه دوربین خود ذخیره کنند. فرمت‌های مختلف فایل که قادر به ذخیره استاندارد JPEG هستند عبارتند از Exif یا Exchangeable image file format و JFIF یا Jpeg File Interchange Format که البته کاربر عادی نمی‌تواند این دو فرمت را از یکدیگر تمیز داده و تفاوت آنها را متوجه شود. سیستم‌عامل‌ها نیز این دو فرمت را JPEG می‌شناستند و تفاوتی بین کیفیت تصویر آنها وجود ندارد. در روزهای اول شروع به کار اینترنت فرمت رایج برای ذخیره تصاویر، GIF بود که بر خلاف PNG، این فرمت از تعداد محدودی از رنگ پشتیبانی می‌کرد. کمی بعد JPEG جای GIF را گرفت .  JPEG براساس سازماندهی تصویر در بلوک‌های ۸ در ۸ پیکسلی و ساده سازی بلوک اطلاعات، کار می‌کند و براساس ترکیب یک عکس، حجم فایل و کیفیت آن پس از فشرده سازی تغییر می‌کند. معمولا تغییرات اعمال گردیده در عکس‌های فشرده شده با استاندارد JPEG با چشم انسان قابل مشاهده نیستند اما اگر میزان فشرده سازی را زیاد کنیم، افت کیفیت عکس آنقدر زیاد می‌شود که به راحتی قابل تشخیص خواهد بود. معمولا فشرده سازی ۶۰٪ یک تعادل بین حجم و کیفیت عکس به وجود می‌آورد. به دلیل نحوه فشرده سازی فایل‌ها در روش JPEG، معمولا از این روش برای فشرده سازی تصاویر استفاده می‌شود و این روش مناسب عکس‌های حاوی متون و یا خطوط نیست

این هم نگاهی نزدیک به تصویر PNG

و JPEG

شما براحتی می‌توانید تاثیر فشرده سازی JPEG در اطراف خطوط را مشاهده کنید، دلیل آن هم تقسیم بندی تصویر به بلوک‌های ۸ در ۸ پیکسلی است که در بالا توضیح داده شد. همانطور که مشاهده می‌کنید فشرده سازی به روش JPEG باعث افت کیفیت در تصویر می‌شود که در سایز عادی عکس به راحتی قابل مشاهده نیست. در نظر داشته باشید که هر بار یک فایل JPEG را باز می‌کنید و تغییری در آن اعمال نموده و سپس ذخیره می‌کنید از کیفیت آن کاسته می‌شود. یعنی حتی اگر حجم فایل شما تغییر نکند، باز هم به دلیل ساختار فشرده سازی تصویر در JPEG، از کیفیت تصویر کاسته می‌شود. برای اثبات این موضوع می‌توانید یک فایل JPEG را باز نموده و روی آن تغییر کوچکی اعمال کنید و مجددا ذخیره نمایید، اگر همین روند را چندین بار تکرار کنید به راحتی افت کیفیت تصویر را مشاهده خواهید کرد. در نهایت باید بدانید که تفاوتی بین پسوند jpg. و jpeg. وجود ندارد. سیستم‌عامل‌های رایح بازار همچون لینوکس، مک و ویندوز هر دو را می‌شناسند و برخی یکی را نسبت به دیگر ترجیح می‌دهد. اما به هر حال هر دو فرمت را نمایش می‌دهند.

چه فرمتی را برای ذخیره کردن عکس هایمان انتخاب کنیم؟ 

در برخی از دوربین های دیجیتال امکان انتخاب فرمت های مختلفی برای ذخیره کردن عکس ها روی حافظه دوربین وجود دارد و این امکان سوالاتی را برای برخی از کاربران این دوربین ها ایجاد می کند که این فرمت ها چه تفاوت هایی با یکدیگر دارند و کدام یک مناسب چه موقعیت هایی هستند. در این مطلب سعی می کنیم بطور خلاصه در مورد فرمت های JPEG ،RAW  و TIFF توضیحاتی ارائه داده و سعی می کنیم شما را با این فرمت ها، ساختار و کاربرد آنها بیشتر آشنا کنیم . اگر شما تصاویر را بصورت RAW ذخیره کرده باشید بعدا می توانید توسط نرم افزارهای ویژه اینکار آنها را به فرمت های قابل دیده شدنی مثل JPEG یا TIFF تبدیل کنید با این تفاوت که بجای اینکه عملیات در دوربین انجام شود روی یک رایانه انجام می شود و به همین خاطر شما حالا می توانید پارامترهایی نظیر white balance, contrast, saturation, sharpness  را خودتان تنظیم و روی تصویر اعمال کنید. این اولین مزیت ذخیره کردن تصویر بصورت RAW است. شما می توانید تقریبا تمام پارامترهای عکس را بعد از گرفتن آن تغییر دهید و تنها پارامتری که نمی توان آن را تغییر داد ایزو می باشد.  دومین مزیت RAW اینست که شما می توانید تصویرتان را به فرمت TIFF  8 بیتی یا ۱۶ بیتی تبدیل کنید. فایلهای TIFF نسبت به فایل های JPEG حجم بیشتری دارند اما مزیت آنها اینست که تصویر دچار افت کیفیت نمی شود. این فایل ها دارای امکان فشرده سازی هم هستند اما با این تفاوت که تبدیل تصویر به فایل فشرده TIFF باعث افت کیفیت آن نمی شود. یعنی با اینکه حجم فایل اندکی کاهش می یابد اما هیچ اطلاعاتی از دست نمی رود! این ممکن است کمی گیج کننده باشد لذا برای روشن تر شدن مطلب آن را با مثالی در زیر توضیح می دهیم :

این رشته از اعداد را در نظر بگیرید

۱۴۷۴۵۲۹۶۵۳۳۳۳۳۶۵۹۷۶۲۸۸۸۸۸۸۳۵۶۷۸۹

آیا راهی وجود دارد که  این رشته جای کمتری را اشغال کند اما هیچ عددی از رشته از دست نرود؟  پاسخ مثبت است، مثلا می توانیم آن را به این روش بنویسیم :

۱۴۷۴۵۲۹۶۵۳[۵]۶۵۹۷۶۲۸[۶]۳۵۶۷۸۹

همانطور که می بینید ۳۳۳۳۳ را بصورت ۳نمایش داده ایم و ۸۸۸۸۸۸ را بصورت  8، یعنی اینکه در این قسمت از رشته عدد ۳ ،پنج بار پشت سر هم تکرار شده ودر این قسمت، عدد ۸، شش بار تکرار شده. پس در این صورت دقیقا دو رشته بالا یکی هستند اما دومی جای کمتری اشغال کرده است. این روش مشابه (اما نه یکسان) با روشی است که فشرده سازی در فرمت TIFF به آن شکل صورت می پذیرد. در بالا گفتیم که اطلاعات می توانند به دو صورت ۸ یا ۱۶ بیتی ذخیره شوند. اطلاعات RAW در اکثر دوربین ها بصورت ۱۲ بیتی ذخیره می شوند و این بدین معنی است که شدت نور در روی هر پیکسل با عددی بین ۰ تا ۴۰۹۶ نشان داده می شود.اما در فایل های ۸ بیتی (مثل یک فایل JPEG ) شدت نور در هر پیکسل با عددی بین ۰تا ۲۵۶ می تواند مشخص شود. در واقع ۲۵۶ سطح برای ثبت شدت نور کافی است و از این فایل ها هم می توان نسخه های چاپی با کیفیتی تهیه کرد. پس این سوال پیش می آید که چرا اطلاعات بصورت ۱۲ بیت ثبت می شوند؟ جواب  این سوال اینست که در این حالت شما می توانید تغییرات بیشتری را روی تصویر اعمال کنید بدون اینکه آن دچار افت کیفیت شود. مثلا شما می توانید  ابزارهایی مانند levels یا curves در فتوشاپ را در سطح گسترده تری استفاده کنید و سپس تصویر را بصورت ۸ بیتی ذخیره کرده و آن را چاپ کنید. اما اگر بخواهیم تمام اطلاعات موجود در فایل RAW را حفظ کنیم می توانیم تصویر را بصورت فایل TIFF 16 بیتی ذخیره کنیم. حتما می پرسید چرا بصورت فایل TIFF 12 بیتی ذخیره نمی کنیم؟ برای اینکه چنین فرمتی وجود ندارد و در واقع ما اطلاعات ۱۲ بیتی را در یک بستر ۱۶ بیتی قرار می دهیم. مثل اینکه یک لیتر آب را در یک ظرف ۴ لیتری بریزیم. شما می توانید تمام یک لیتر آب را حفظ کنید و مقداری جای خالی هم درظرف باقی می ماند. اما ذخیره اطلاعات ۱۲ بیت در بستر ۸ بیتی مثل اینست که بخواهیم یک لیتر آب را در یک ظرف نیم لیتری بریزیم، بدیهی است که نیمی از آب را از دست خواهیم داد.

۱. JPEG, Unprocessed

۲. JPEG, Auto Adjustments

۳. RAW, Unprocessed

۴. RAW, Auto Adjustments

چه موقع با فرمت RAW و چه موقع با فرمت JPEG عکس بگیریم ؟

مهمترین دلیل برای استفاده از فرمت JPEG می تواند حجم کمتری که در حافظه دوربین اشغال می کند و همچنین سرعت بیشتر کار با آن چه روی دوربین و چه پس از آن می باشد. اما اگر با فرمت RAW عکاسی کنیم باید برای دیدن یا چاپ تصاویرمان ابتدا آنها را توسط رایانه به فرمت TIFF یا JPEG تبدیل کنیم و اگر شما تعداد زیادی عکس داشته باشید اینکار وقت زیادی از شما خواهد گرفت. پس اگر مطمئن هستید که تنظیمات نوردهی و white balance و سایر تنظیمات دوربینتان کاملا صحیح هستند پس انتخاب حالت عکاسی با فرمت JPEG و انتخاب کیفیت بالای آن، می تواند همان نتیجه ای را به شما بدهد که از تبدیل فرمت RAW به JPEG آن نتیجه را بدست می آورید. اگر بعدا قصد دارید روی تصویر پردازش های بیشتری انجام دهید، یا هنگامی که در مورد تنظیمات نوردهی یا white balance دوربینتان مطمئن نیستید و یا می خواهید تصویر با حداکثر کیفیت ممکن ثبت شود از فرمت RAW برای گرفتن عکس استفاده کنید. اما اگر می خواهید که فقط عکس را گرفته و آن را ببینید و یا چاپ کنید استفاده از فرمت RAW فقط وقت تلف کردن است زیرا با انتخاب RAW فقط حافظه دوربین خود را بی جهت پر کرده اید و مجبورید وقتی را برای تبدیل آن به فرمت JPEG روی رایانه صرف کنید. در بعضی از دوربین ها این امکان وجود دارد که تصویر هم بصورت JPEG و هم بصورت RAW ذخیره شود که این بهترین حالت است. زیرا هم شما فایل JPEG را دارید و احتیاجی به صرف زمان برای تبدیل روی رایانه ندارید و هم اطلاعات RAW را در اختیار دارید و اگر تصویر مشکلی داشت می توانید بعدا آن را ویرایش کنید. البته انتخاب این حالت مسلما فضای بیشتری از حافظه دوربین شما را پر خواهد کرد. امکان دیگری که در بعضی دوربین ها وجود دارد اینست که در کنار فایل RAW یک فایل کوچک JPEG به صورت تصویر بند انگشتی از آن عکس ذخیره شده و براحتی می توان ببینید که چه تصویری در آن فایل RAW وجود دارد بدون آنکه لازم باشد آن را روی رایانه به فرمت های قابل دیده شدن تبدیل کنید. هنگامی که با دوربین دیجیتال عکس می گیرید ،حسگر میزان نوری را که به هر Photosite (سلول حساس به نور ) رسیده است،به صورت سطح ولتاژ ذخیره می کند.سپس مدار تبدیل A/D(آنالوگ به دیجیتال) این اطلاعات را بر حسب نوع سیستم، به اطلاعات دیجیتال ۱۲ یا ۱۴ بیتی تبدیل می نماید.اگر تبدیل ۱۲ بیتی باشد هر پیکسل میتواند تا ۴۰۹۶ سطح مختلف روشنایی را بیان نماید و اگر تبدیل ۱۴ بیتی باشد این مقدار به ۱۶۳۸۴ سطح افزایش می یابد.سپس بر اساس تنظیم ISO ،این اطلاعات بازخوانی شده، و در صورت نیاز تشدید میشوند. اگر دوربین امکان ذخیره فایل به فرمت RAW داشته باشد، تغییر دیگری در این اطلاعات صورت نمی گیرد.دوربین ابتدا یک Tag برای فایل میسازد که شامل اطلاعاتی نظیر میزان sharpning ، Contrast ،white balance ،Saturation و Color balance( اتوماتیک یا تنظیم دستی کاربر) است.سپس این Tag همراه اطلاعات اصلی و خام حاصل از مرحله قبل، بر روی کارت حافظه ذخیره می شود. پس از انتقال به کامپیوتر ، فایلهای RAW توسط برنامه های تبدیل RAW دریافت و به صورت TIFF یاPSD ذخیره می شوند.اطلاعات ۱۲ یا ۱۴ بیتی نیز به صورت یک فضای کاری یکنواخت ۱۶ بیتی تبدیل می شود.اما اگر دوربین بخواهد فایل را به صورت JPEG ذخیره نماید، این عمل توسط نرم افزار داخلی دوربین و به صورت تبدیل به یک فایل JPEG هشت بیتی انجام می شود.بنابراین تنها ۲۵۶ سطح مختلف روشنایی برای هر پیکسل باقی می ماند که بتوان در مراحل ویرایش ازآن استفاده کرد.در مورد ذخیره فایلهای .JPEG

فایل RAW شامل اطلاعات خام ولی کاملی است که حسگر دریافت کرده است.اما JPEG شامل اطلاعاتی است که دوربین پس از دریافت اولیه، فرایندهایی را روی آن اعمال نموده است.فرآیندهایی مانند تبدیل خطی، فیلترهای آرایه ای برای تفسیر رنگ، شارپ سازی، افزایش کنتراست و بهبود اشباع رنگ و در نهایت فرآیند مخرب فشرده سازی. اما باید دانست که فرمت JPEG فرمت بیفایده ای نیست.چه بسیار چاپهای بینظیر حاصل این فرمت ، گواه این موضوع میباشند.

موارد استفاده از فرمت RAW و مزایای آن: 

۱-فرمت RAW دقیقا شامل تمام اطلاعاتی است که در هنگام تهیه عکس توسط حسگر دریافت و ذخیره شده است.نه کمتر و نه بیشتر.بنابراین شما می توانید حداکثر استخراج اطلاعاتی را چه در حال و چه در آینده از این فایل انجام دهید.

۲-در این فرمت تغییری به منظور تنظیمWhite balance انجام نمی شود. تنها تنظیماتی را که کاربر برای White Balance انجام داده ، در همان Tag همراه فایل، ذخیره می شود اما اصل فایل تغییری نمی کند.در این حالت میتوان بهترین تنظیم دمای رنگ را برای فایل اصلی انجام داد. در فایلهای JPEG بعلت تبدیل خطی و نیز اعمال تنظیم Curve روشنایی توسط دوربین، امکان تغییر White Balance عملا به خوبی فایلهای RAW وجود ندارد.

۳-عمل خطی سازی (Linear Conversion ) و تفسیر رنگ(با استفاده از الگوریتمهای تبدیل اطلاعات فیلترهای آرایه ای) در کامپیوتر انجام می شود. این فرآیند با پردازنده قویتر ، وبرنامه های کاملتری، نسبت به آنچه که در دوربین وجود دارد ،انجام می گردد.بنابراین واضح است که نتیجه کار نیز بسیار بهتر خواهد بود.

۴-امکان تغییر کنتراست و اشباع رنگ طبق نظر کاربر به بهترین وجه ممکن برای هر عکس انجام می شود.

۵-مهمترین مزیت فایل RAW آنست که در مرحله ویرایش،کاربر با یک فایل ۱۶ بیتی روبرو است نه با فایل ۸ بیتی.این موضوع بخصوص در هنگام اصلاح مناطق بسیار روشن یا تاریک عکس خود را نشان می دهد چرا که در این موارد به جای ۲۵۶ سطح روشنایی با ۶۵۶۳۶ سطح روبرو هستیم و در نتیجه از ایجاد اثرات مصنوعی و ناخواسته در هنگام ویرایش عکس جلوگیری می شود.

۶-چون فایلهای RAW از لحاظ اطلاعاتی هیچ تغییری نمی کنند،می توان آنها را نگهداری کرد تا در آینده اگر آلگوریتمهای بهتری برای تبدیل(در مرحله خطی سازی، تفسیر رنگ و …) کشف شدند ، مجددا مورد پردازش قرار گیرند وتصاویر بهتری ازآنها استخراج گردد. دقیقا معادل فیلمی که میتوان به امید کشف راههای بهتر فرآیند ظهور، آنرا برای آینده نگهداشت.

تبدیل فایلهای RAW

برای تبدیل فایلهای RAW برنامه های بسیار مختلفی وجود دارد.همراه هر دوربینی که امکان تولید این فایل را داشته باشد، نرم افزار مربوطه نیز از همان شرکت وجود دارد.امکان تهیه برنامه های مجزا نیز وجود دارد .تقریبا همه این برنامه ها کار خود را به خوبی انجام می دهند هرچند تفاوتهایی از لحاظ محیط کار ، آسانی کار ، سرعت پردازش بایکدیگر دارند.  امادر اینجا باید حتما نامی از ۲ برنامه ببریم.یکی فتوشاپ CS است که در این نسخه جدید خود امکان کار با فایلهای RAW را گنجانده است.پلاگین RAW درفتوشاپ CS تقریبا از تمام دوربینهای DSLR و دوربینهای غیر SLR موجود پشتیبانی می کند و با معرفی دوربینهای جدید، نسخه های به روز این پلاگین نیز منتشر می شود. و برنامه دیگر Capture one از شرکت phase one است .این برنامه مستقل نیز در نسخه های متفاوتی برای دوربینهای مختلف عرضه شده است و یکی از بهترین برنامه های مبدل RAW محسوب میشود. در حقیقت فرمت RAW یک فرمت خام است. یک عکس پردازش نشده که دقیقا همان چیزی را که دوربین ثبت کرده است، بدون هیچ تغییری عرضه می‌کند. برخلاف JPEG، یک فایل RAW هیچ نوع شارپ شدگی، یا تنظیم رنگی را در خود ندارد. بنابراین برای کسانی که می‌خواهند پردازش‌های ثانویه (Post Processing) روی عکس‌های‌شان انجام دهند، بهتر است که از فرمت خام تغییر نیافته استفاده کنند. ضمن اینکه فایل‌های خام جزئیات بیشتری را در مناطق خیلی روشن و خیلی تیره عکس نگاه می‌دارند که با روش‌های پردازش موجود، کاملا قابل بازیابی است. اما یکی از ایرادات استفاده از این فرمت، این است که اغلب دوربین‌ها، حتی DSLRها، نمی‌توانند برای مدت طولانی به صورت پی در پی با فرمت RAW عکس بگیرند. زیرا بافر یا همان حافظه موقت دوربین به سرعت پر می‌شود و باید برای گرفتن عکس‌های بیشتر خالی شود. در چنین حالتی استفاده از فایل‌های سبک‌تر JPEG بسیار بهتر است. در اینجا سعی می‌کنیم شما را با این فرمت جالب بیشتر آشنا کنیم و نکات ضعف و قوت آن را برایتان بازگو کنیم:

. چطور روی دوربین، فرمت RAW را فعال کنید؟

در منوی دوربین‌تان حتما باید یک گزینه برای انتخاب بین حالت RAW و JPEG وجود داشته باشد. همچنین برخی دوربین‌ها به شما این امکان را می‌دهند که به صورت همزمان، یک صحنه را با دو فرمت JPEG و RAW ثبت کنید. این قابلیت برای عکاسان خبری ارزش زیادی دارد که باید به سرعت عکس‌های‌شان را برای نشریه خودشان ارسال کنند. از آنجائیکه این قابلیت موجب سریعتر پر شدن کارت حافظه می‌شود، بهتر است برای استفاده از این قابلیت حتما چند کارت پر ظرفیت همراه داشته باشید. برخی از دوربین‌ها نیز یک فرمت sRAW هم دارند که کوچکتر از فایل‌های استاندارد RAW هستند. این فرمت برای وقتی که کارت حافظه‌تان در حال پر شدن است استفاده زیادی دارد. فقط فرقی که با فایل خام اصلی دارند این است که sRAW رزولوشن کمتری دارد و برای چاپ عکس در اندازه‌های بزرگ مناسب نیست. یه خاطر درجه بندی بهتر تن ها و رنگ ها شما می توانید پرینت های بهتری از یک عکس RAW بگیرید. با اینکه هر روز تعداد بیشتری از مردم، به صورت دیجیتال عکاسی می کنند ولی پرینت با کیفیت هنوز هم مهم است. با استفاده از فرمت RAW حالت نواری تن های رنگ که در پرینت ایجاد می شود را کمتر خواهید داشت. برای هر قابلیتی نقاط مثبت و منفی وجود دارد پس RAW نیز تعدادی ویژگی بد خواهد داشت. ما در باره آنها و همچنین تعدادی راه حل برای آنها صحبت خواهیم کرد. استدلال رایج بر علیه عکاسی RAW این است که چون این فایل ها نیاز به ویرایش دارند، در مجموع عکاسی آنها بیشتر از JPEG زمان خواهد گرفت. اگر شما نخواهید هیچ گونه ویرایشی بر روی عکس های JPEG خود اعمال کنید شاید این حرف درست باشد. اما، اکثر عکاسان حداقل سطوح پایینی از ویرایش را به عکس خود اعمال می کنند، پس این استدلال سست و بی پایه خواهد بود. وقتی به این نکته این حقیقت را هم اضافه کنید که تنظیماتی چون WB و ویرایش هایلایت ها، در فایل های RAW بسیار سریع تر است، به نظر می رسد عکاسی RAW سریع تر از عکاسی JPEG باشد!! پس با عکاسی RAW شما به راحتی می توانید به JPEG خروجی بگیرید، همچنان که می توانید به دیگر فضاهای رنگ خروجی بگیرید. اگر واقعا بخواهید می توانید دوربین خود را تنظیم کنید که به طور همزمان RAW و JPEG عکاسی کند! RAW قابلیت های بیشتری در اختیار شما قرار می دهد و روندی به سریعی JPEG، اگر سریع تر نباشد، در اختیار شما قرار می دهد.

اشغال فضا

از آنجایی که RAW اطلاعات فشرده نشده را شامل می شود، ۲ تا ۳ برابر بزرگتر از JPEG خواهد بود. این قطعا نگرانی بزرگ عکاسان به خصوص کسانی که زیاد عکس می گیرند است.

کند کردن دوربین

عکس های RAW بزرگتر از JPEG هستند، پس بافر دوربینتان را سریعتر پر می کنند. دوربینتان هنوز همان تعداد فریم در ثانیه را می تواند عکاسی کند، چه عکس هایتان RAW و چه JPEG باشند. اما شاید مجبور شوید وقتی بافر دوربین پر شد صبر کنید تا عکس ها درون حافظه ذخیره شوند 

برای دانلود فایل این مطلب به صورت pdf روی لینک زیر کلیک کنید

تفاوت فایل های jpgوraw  و کاربرد آن