دوربین های قطعه قطعه بزرگ
دوربین قطع بزرگ، به دوربین‌هایی گفته می‌شود که بطور استاندارد از فیلم تخت استفاده می‌کنند. اغلب دوربین‌های قطع بزرگ روی یک شاسی تک محوری سوار هستند. این حالت امکان مانور بیشتری نسبت به شاسی تخت، به دوربین می‌دهد این دوربین‌ها دارای دو صفحه اصلی هستند، یکی صفحه نصب عدسی، که در این دوربین‌ها به استاندارد جلو شهرت دارد و دیگری استاندارد عقب که همان صفحه فوکوس (شیشه مات) است. حرکات شیفت، تیلت، سوینگ، ریزینگ در هر دو استاندارد (جلو و عقب) قابل اجراء است. البته بعضاً بخاطر کارهای سریع عکاسی و مواردی که نیاز چندانی به آگراندیسمان بزرگ نتیجه نباشد، با استفاده از پشتی فیلم رول، از فیلم ۱۲۰ یا ۲۲۰ هم می‌توان در این دوربین‌ها استفاده کرد
دوربین های قطعه بزرگ
دوربین قطع بزرگ – View Camera
سینار اف با هود گراند گلاس
یک شاسی، دو صفحه استاندارد و فانوس، قسمت‌های اصلی یک دوربین قطع بزرگ هستند. بعضاً از کیسه‌های ضد نور و امن نایلونی نیز، بخاطر قدرت مانور بیشتر، بجای فانوس استفاده می‌شود. مخصوصاً زمانی که از لنزهای زاویه باز استفاده می‌شود و قسمت میانی دوربین باید کاملاً جمع شود. تصویر حاصله بر روی شیشه مات دوربین‌های قطع بزرگ معکوس دو طرفه(چپ، راست و بالا، پایین) است
اندازه محبوب
محبوب‌ترین اندازه دوربین قطع بزرگ، اندازه ۴x۵ اینچ آن است نسبت اندازه این قطع از فیلم به فیلم ۱۳۵ تقریباً ۱۵ برابر است. لنز در این دوربین‌ها از قدرت پوششی وسیعی برخوردار است تا امکان حرکات چهارگانه میسر گردد. نصب کاش فیلم در استاندارد عقب، معمولاً به دو صورت افقی و عمودی امکان پذیر است. چرا که برای عکسبرداری با کادر عمودی یا افقی، کج کردن یک دوربین قطع بزرگ بر روی سه پایه تقریباً غیر عملی است
دوربین های قطعه بزرگ
فوکوس
معمولاً برای دیدن واضح تصویر منعکس شده بر روی شیشه مات از پارچه ضخیم سیاه رنگی بعنوان سایه انداز استفاده می‌کنند. برای کارهای دقیق و ماکرو استفاده از ذره‌بین‌های مخصوصِ فوکوس در کار با این دوربین‌ها الزامی است
دوربین های قطعه بزرگ
اصل شایم فلوک برای بدست آوردن حداکثر عمق میدان وضوح، در دوربین‌های قطع بزرگ
لنز
دوربین های قطعه بزرگ
یک لنز شنایدر ۲۱۰ میلیمتری که لنز نرمال قطع ۱۳*۱۸ می‌باشد.
اندازه ۴x5 این دوربین‌ها، کارایی بسیار مناسبی در عکاسی مطبوعاتی داشت. چرا که با چاپ تماسی تصویر مستقیماً بر روی صفحات روزنامه‌ها انتقال می‌یافت. این کار در سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۵۰ رواج زیادی یافت. حتی با ظهور و ورود دوربین‌های ۱۳۵ – سال ۱۹۳۰ – که راحت‌تر و جمع و جورتر بودند، استفاده از دوربین قطع بزرگ ۴x5 اینچی تا اواسط دهه ۱۹۵۰ ادامه داشت.
عکاسی با دوربین قطع بزرگ محدود به سیستم آنالوگ نشده و پشتی دیجیتال با قابلیت نصب بر روی این دوربین‌ها، آنها را به نسل جدید پیوند داده است. بعضاً با نصب پشتی دیجیتال دوربین قطع متوسط و عکسبرداری با قبول مقداری کراپ و بعضاً با استفاده از سیستم مولتی شات یا اسکنرهایی که برای دوربین‌های قطع بزرگ طراحی شده‌اند، با زمان نوردهی چند ثانیه تا چند دقیقه، می‌توان تصاویری عالی، با حجم بیش از ۱ گیکابیت بدست آورد. میکرواسکن سینار یکی از مشهورترین این سیستم‌ها است.
عکاسی قطع بزرگ، با قابلیت استفاده از فیلم و پشتی دیجیتال، هنوز هم برای بسیاری از کارهای عکاسی، استفاده می‌شود. به عنوان مثال : عکاسی منظره، عکاسی تبلیغاتی، عکاسی هنری، عکاسی صنعتی و کلیه عکاسی های که درون آتلیه انجام می شود برنامه‌های علمی و به طور کلی برای تصاویری که به بزرگنمایی بالا همراه با حفظ جزئیات نیاز دارند. از عکاسان بزرگی که عکس های بسیاری با این قطع گرفته اند، می توان به انسل آدامز و ادوارد وستون اشاره کرد.
مارک‌های سازندهاز مشهورترین کارخانه‌های سازنده دوربین‌های قطع بزرگ می‌توان از لینهوف Linhof، تویو Toyo، پلوبل، سینار Sinar، چامبر Chambre، و… نام برد.
