عکاسی از آسمان در شب چگونه انجام میشود

عکاسی از آسمان در شب چگونه انجام میشود

آسمان شب متغیر است. برخی شب‌ها خاکستری است و برخی شب‌ ها مملو از ستاره در حالی که در شب‌های دیگر ابرها در حرکت هستند. سرعت‌های شاتر طولانی کلید اصلی ثبت تصاویر عالی و زیبا از آسمان در شب هستند، پس صبور باشید تا این طبیعت دوم را کشف کنید

 به طور کلی عکاسی از آسمان به چند بخش تقسیم می‌شود
 عکاسی از ماه و مناظری که ماه در آن قرار دارد– خورشید و مناظر مرتبط با آن.- ستارگان و اجرام آسمانی که سیارات؛سحابی ها؛ستاره ها و در مجموع صورتهای فلکی از جمله آنها می‌باشد.

مسیر ستارگان

بازدید ادامه مطالب با کلیک روی این مطلب

عکاسی از آسمان

با توجه به چرخش زمین حول محور خود، به نظر می‌رسد که نور ستارگان در مسیر های دایره ای حرکت می کنند. این حرکات پس از ۵ تا ۱۰ دقیقه قابل مشاهده اند. در نتیجه می‌توانید آنها را با استفاده از دوربین خود به صورت یک رد پا ثبت کنید. به منظور عکس گرفتن از این اثر جادویی نیاز به یک سه پایه محکم دارید و البته صبر زیاد. فوکوس لنز خود را به بینهایت منتقل کنید و دوربین را روی حالت دستی یا حالت B – Bulb قرار دهید . با استفاده از یک ثبت طولانی حرکت ستارگان را ثبت خواهید کرد. نوردهی روی حسگر می تواند به مدت چند دقیقه تا حتی چند ساعت ادامه یابد. اگر چند نکته را در ذهن داشته باشید، مثل زمان بندی، ترکیب (composition) و توان باتری، قادر خواهید بود که به سادگی چنین عکسی بگیرید.

مکان درست را پیدا کن

بهترین مکان برای مشاهده و ثبت آسمان در شب، حاشیه شهرها و روستاها است چرا که نور مصنوعی که در شهرها تولید می‌شود موجب آلودگی نوری تصویر شما می‌شود. نیاز دارید که از این نورهای مصنوعی به دور باشید تا بتوانید ستارگان را به خوبی ببینید. یک آسمان کاملا تیره ایده‌آل است اما نور مصنوعی آسمان را از تیرگی مطلق بازمی‌دارد. بسیاری از تازه کاران با باز نگهداشتن شاتر تا بیشترین زمان ممکن سعی در گرفتن عکس از بلدترین مسیر ستارگان دارند، در حالی که آنها اثر نور محاصره شده موجود در آسمان روی عکس را دست کم می گیرند که گاهی تشخیص آن هم دشوار است. علاوه بر این نورهای دیگر (مثل مهتاب) موجب می‌شوند که در تصاویری با سرعت شاتر طولانی، تصویر روشن شود. دلیل این امر هم این است که با باز نگهداشتن شاتر به مدت ۲۰ دقیقه آن هم یک ساعت پس از غروب آفتاب، دوربین احساس میکند عکسی را در طول روز می‌اندازد. عکسی در یک شب با ماه کامل به مدت ۱۰ دقیقه نیز مشابه یک عکس در روز خواهد بود. در نتیجه بهترین راه این است که سعی کنید در یک شب با ماه جدید (هلال کوچک ماه) یا درست قبل از طلوع ماه چنین عکس هایی را بگیرید. نور ترکیب شده از ستارگان در این زمان‌ها واضح ‍‌تر خواهد بود و عکس عالی خواهد شد.

از سرعت شاتر طولانی استفاده کن

عکس گرفتن در شب با نوردهی طولانی، نوردهی با مدت ۱۵ دقیقه یا بیشتر چرخش زمین را نشان خواهد داد. شما به لنزی با زاویه عریض نیاز خواهید داشت و یک سه پایه محکم نیز بخش ناگزیر کار است. از دکمه شاتر سیمی (Cable release) برای جلوگیری از هرگونه لرزش دوربین، که عکس شما را خراب خواهد کرد استفاده کنید. لنز دوربین را به بینهایت فوکوس کنید و دوربین را روی حالت عکاسی B – Bulb بگذارید. دریچه دیافراگم را روی f/4 تنظیم کنید و به منظور باز شدن شاتر، دکمه شاتر را فشرده و نگه دارید. باید ISO را ۱۰۰ در نظر بگیرید تا نویز دیجیتال به کمترین مقدار خود برسد چرا که آسمان تیره است و نویز دیجیتال در صورت وجود به شدت خودنمایی خواهد کرد. به منظور تکمیل عکس پس از زمان مورد نظر خود دکمه شاتر را رها کنید.

شفق و نورهای قطبی

شفق قطبی (به انگلیسی: Aurora) یکی از پدیده های جوی کره زمین است. شفق سرخی افق پس از غروب خورشید است. شفق‌های قطبی نورهای زیبایی هستند که به طور طبیعی در آسمان دیده می‌شوند. که معمولاً در شب و در عرض‌های جغرافیایی قطبی به چشم می‌خورند. آنها در یونوسفر تشکیل می‌شوند و سپیده دم قطبی قابل مشاهده هستند. در عرض جغرافیایی قطب شمال به آنها شفق‌های شمالی نیز گفته می‌شود.” عکس گرفتن از پدیده جوی شفق های شمالی برای عکاسان یک چالش محسوب می شود. دلیل آن تغییرات مکرر و تماشایی شدت روشنایی نور است. ذرات خورشیدی پرانرژی به سرعت حرکت می‌کنند و گاهی نیز پهان می‌شوند و در چنین حالتی نمی‌توان از آنها عکس گرفت. البته اگر نکاتی که اینجا بیان می‌شود را به کار گیرید احتمالا می‌توانید یک شفق شمالی را ثبت کنید. دوربین خود را روی یک سه پایه خیلی محکم قرار داده و آن را برای نوردهی‌های طولانی آماده کنید. ISO را در محدوده ۱۰۰ تا ۴۰۰ قرار دهید. سرعت شاتر را می‌توانید با توجه به میزان نور موجود تا ۳۰ ثانیه نیز تنظیم کنید. بر نورسنج‌های داخلی دوربین اتکا نکنید چرا که برای نور روز بهتر کار می کنند. هر لنزی برای چنین تصویری از شفق قطبی مناسب خواهد بود اما بهتر است که لنزهای سریع‌تر و با زاویه عریض‌تر انتخاب کنید.

آسمان‌های ابری

هنگامی که نور کم می‌شود، به آسمان ابری نگاه کنید. رنگ‌ها و ترکیب آنها را در ابر نظاره کنید. حتی زمانی که تاریک است نیز باید سعی کنید از یک فیلتر لنز ۸۰A (سرد کننده‌ی رنگ آبی)، برای تشدید رنگ آبی آسمان استفاده کنید و رنگ زرد نشات گرفته از نورهای مصنوعی را حذف کنید. از لنز عریض و زمان نور دهی طولانی تر استفاده کنید. چند عکس آزمایشی بگیرید و سپس با دقت آن ها را روی دوربین دیجیتال خود بررسی کنید. باید بتوانید تصمیم بگیرید که بهترین تنظیم نوردهی برای ثبت یک آسمان ابری چیست.

تنظیمات پیشنهادی

نورسنجی بعد از تاریک شدن هوا یک معضل است. پس مطمئن شوید که از بهترین گزینه برای شرایط خاص خود استفاده می‌کنید. در شرایطی که هم روشن و هم تاریک هستند، بهتر است از نورسنجی نقطه‌ای استفاده کنید. اگر تاریکی مطلق است می‌توانید از نورسنجی میانی (center weighted metering) استفاده کنید. به هیچ وجه از فلاش استفاده نکنید چرا که عکس نهایی شما را با نوردهی بیش از حد به یک ناحیه خراب خواهد کرد. حالات تنظیم دستی و Bulb نیز برای گرفتن عکس در چنین شرایطی مناسب هستند.

ابزار پیشنهادی

آسمان شب را همواره باید با یک سه پایه ثبت کرد. فراموش نکنید که یک دکمه کابلی یا نوع بی سیم آن را خریداری کنید که به کمک آن عکس بگیرید چراکه گرفتن برخی عکس ها ۳۰ ثانیه یا حتی بیشتر طول می کشد. لنز شما به صورت ایده‌آل باید امکان فوکوس بینهایت داشته باشد و دوربین شما نیز باید قابلیت قفل آینه‌ را داشته باشد – قابلیتی که در آن آینه‌ی دوربین قبل از باز شدن شاتر کنار می‌رود. این ویژگی لرزش ناشی ضربه آینه هنگام باز شدن شاتر را از بین می برد. لنز عریض بهترین گزینه برای آسمان شب است و مقداری زوم آن را فوق العاده خواهد کرد. عکاسی از ستاره ها به نظر کار دلهره آوری است ، اما به من اعتماد کنید زیرا بسیار راحت تر از آن چیزی است که تصور می کنید. اولین بار که دوربین را برداشتم و قصد گرفتن چند عکس از آسمان شب را داشتم ، به سختی می توانستم یک نور را در انتهای تونل ببینم ولی در حال حاضر و پس از گذشت چند ماه و گرفتن صدها عکس ، آن نور روشن و درخشان است و من اینجا هستم تا تجربیات و اطلاعات کسب شده در طول این مسیر را با شما به اشتراک گذارم. اما صبر کنید ، مشکلی وجود دارد ! از دیدگاه شما ممکن است یک میلیون و یک عامل شما را از دیدن زیبایی های مسحور کننده فضا و یا کهکشان راه شیری باز دارد. بسیاری از ما در مکان هایی که در آن پوشش ابر، دود و آلودگی نوری که دشمن شماره یک عکاسی آسمان شب است زندگی می کنیم. با یادگیری نکات آموزشی پیش رو و آشنایی با ترفند های ساده ، شما مهمات لازم را برای شکست عوامل مزاحم برای ثبت زیبایی های فضا و کهکشان را خواهید داشت. بنابراین تخیلات خود را به همراه سه پایه محکم ، دوربین با قابلیت تنظیمات دستی و لنز زاویه باز را بردارید تا به سراغ ستاره ها برویم.

آنچه نیاز دارید :

۱ – عنصر شماره یک و کلیدی برای تسخیر آسمان شب ، کهکشان راه شیری و ستاره ها ، به طور کلی داشتن یک آسمان تاریک است ، منظورم تاریک ترین حالت آسمان است. لطفا توجه کنید ! اگر نتوانید کهکشان راه شیری را با چشمان غیر مسلح ببینید ، بسیار سخت خواهد بود که بتوانید تصویر بهتری را به وسیله دوربین ثبت کنید. چند راه برای اطمینان از حصول نتیجه و گرفتن عکس های مطلوب وجود دارد ، اول از همه بررسی یک نقشه آلودگی نوری است.

۲ – گام بعدی که به همان اندازه مهم است بررسی وضعیت ماه می باشد. در صورتیکه ماه در آسمان موجود باشد ، ستاره های درخشانی در آسمان پدیدار نیست. ماه بسیار نزدیک تر از هر یک از ستاره ها در آسمان شب دیده می شود ، به همین علت بسیار نورانی و درخشان به نظر می رسد. عکاسی در شب هایی که ماه در آسمان قابل رویت نیست (در اصطلاح ماه جدید نامیده می شود) ، کهکشان راه شیری در درخشان ترین حالت خود مشاهده می شود. سایت ها و نرم افزارهای زیادی در وب وجود دارند که اطلاعات لازم را در خصوص محاسبه رفتاری ماه اعم از زمان طلوع و غروب ماه ، وضعیت فیزیکی ماه در مکان های مختلف و … را نشان می دهند.

۳ – موضوع حیاتی بعدی داشتن یک سه پایه بسیار محکم و استوار است. این یکی از مراحلی است که عدم توجه کافی به آن باعث شده تا افراد زیادی از آن ضربه خوردند و در نتیجه کیفیت عکس ها قربانی این بی توجهی می شود.

۴ – آخرین مورد لازم دوربینی است با قابلیت تنظیمات دستی و عکاسی در حالت فایل خام . این قابلیت ها کاربر را به کنترل کامل حین عکاسی و مرحله ویرایش بر روی عکس های ستاره ها مجهز می کند. من ترجیح می دهم تا برای ستاره گرافی از دوربین نیکون D800 استفاده کنم ، بدنه ای که رفتار نویزی مناسبی را برای عکاسی شب فراهم می سازد. لنز های اولترا وایدی که توصیه می کنم بر روی این بدنه استفاده کنید ، Nikkor14-24mm f/2.8G و Nikkor 16mm f/2.8 Fisheye است که هر دو مجهز به اف ۲٫۸ هستند.

توصیه در خصوص بدنه و لنز های مناسب :

اگر به دنبال عکاسی از ستاره ها هستید و مطمئن نیستید که چه بدنه و لنزهایی برای این کار مناسب است ، این جا به چند مورد که در ذهن دارم اشاره می کنم :

اول از همه ، اگر کیف پول شما به اندازه کافی عمیق بوده و کفاف تهیه دوربین هایی با سنسور فول را می دهد ، بهترین راه برای تسخیر آسمان شب همین است. یک دوربین مدیوم فرمت نیز فوق العاده عمل خواهد کرد اما قیمت خیلی بالایی دارد. هنگامی که صحبت از دوربین های فول فریم می شود چند گزینه خیلی خوب به ذهن خطور می کند : در دنیای کانن ، بدنه های ۵D Mark II و ۵D Mark III تا مدل ۶D به خوبی از عهده این کار بر می آیند. در سمت نیکون نیز D700 و D600 گزینه های مطلوب این کار هستند. در غیر فول فریم ها نیز امثال Canon 7D و Nikon D5100 نیز تا حدودی از عهده این کار بر می آیند. ولی اگر واقعا می خواهید ستاره ها و کهکشان راه شیری را به تصرف خود در آورید می بایست از فول فریم ها استفاده کنید. در مورد لنزها باید به نکاتی توجه نمود ، داشتن لنزی با اپرچر ۳٫۵ و یا سریعتر لازمه به تصویر کشیدن کهکشان راه شیری است. ولی برای ثبت star trails این موضوع ضروری نیست. در اینجا چند لنز عالی را که نتایج شگفت آوری را بر روی سنسورهای فول فریم و کراپدار به ارمغان می آورد را معرفی می کنم : به نظر من نیکور ۲۴-۱۴ بهترین لنز زاویه گسترده در بین تمام لنز ها است. من ۹۵ درصد شات های ستاره را با همین لنز و بدون خطا گرفته ام. گزینه های موجود بعدی که ارزان نیز هستند ۱۴میلیمتر اف ۲٫۸ یا ۲۴ میلیمتر اف ۱٫۴ روکینون / سامیانگ است.

Nikkor 16mm f/2.8 Fisheye نیز برای این کار مناسب است.

قدم به قدم :

اول اجازه بدهید تا یک چیز واضح را بگویم ، بعد از آن به یک سری محاسبات ریاضی (مشق شب) بپردازیم !

برای گرفتن یک عکس موفق از کهکشان راه شیری ، باید بتوان آن را با چشم معمولی به صورت واضح و روشن رویت نمود. اگر شما نمی توانید آن را به وضوح ببینید ، فیزیک به شما اجازه نخواهد داد تا با دوربین خود و با وجود آن همه نور محیطی مخرب ، کهکشان را به تصویر بکشید. این تمام مشکل شما برای یافتن کهکشان است. بنابراین در حال حاضر کار شما یافتن یک نقطه واقعا تاریک برای دیدن کهکشان و شروع فرآیند عکاسی بر طبق مراحل زیر است :

قانون ۵۰۰ 

چارت این محاسبات قبلا تهیه شده و در حال حاضر با عنوان قانون ۵۰۰ آن را به شما معرفی می کنم. گر چه ظاهر آن کمی پیچیده نشان می دهد ولی در محتوا ساده و برای ثبت عکس های تمیز و عاری از اشکال ضروری است.

عکاسی بدون جلوه Star Trails 

برای جلوگیری از ثبت حرکت وضعی زمین بر روی ستاره ها در عکاسی با مدت نوردهی طولانی ، از اعداد مندرج در جدول بالا که مربوط به سرعت شاتر بر حسب فاصله کانونی لنز است نباید تجاوز نمود. به عنوان مثال در فاصله کانونی ۱۴ میلیمتر بر روی سنسور فول فریم نهایت سرعت شاتر می بایست از ۳۶ ثانیه فراتر نرود که اگر چنین شود ستاره ها از حالت نقطه ای خارج شده و به شکل خط در عکس ثبت می شوند.

عکاسی با جلوه Star Trails: 

خوبی قانون ۵۰۰ این است که می توان از آن به صورت معکوس نیز استفاده کرد تا به عکس های Star Trails رسید. یعنی بیش از زمان محاسبه نوردهی مندرج در جدول برای هر فاصله کانونی نوردهی کنیم تا جلوه ستاره دنباله دار در تصویر ثبت شود. کاربرانی که از بدنه فول فریم استفاده نمی کنند می بایست بخش کراپ فاکتور جدول موصوف را ملاک عمل خود قرار دهند.

برای مثال وقتی با لنزی با فاصله کانونی ۱۶ میلیمتر بر روی دوربین فول فریم عکاسی می کنیم ، حداکثر زمان نوردهی برای ثبت نقطه ای ستاره ها ۳۱ ثانیه خواهد بود. حال اگر سنسور بیش از این زمان نور ببیند ، رد ستاره ها در عکس ثبت می شود. بهترین راه برای درک این رابطه این است که به بیرون بروید و خودتان این موضوع را از نزدیک تجربه کنید. آنجا خواهید یافت بیش از یک میلیون ترکیب مختلف و قابل قبول برای شکل کلی و اندازه رد ستاره ها است که از همه آنها لذت خواهید برد.

ثبت عکس :

حال که زمان نور دهی و ارتباط آن با فاصله کانونی لنزها بررسی گردید ، وقت آن رسیده است که به مسائل تکنیکی و به فاکتور سه گانه بزرگ اپرچر ، ایزو و سرعت شاتر بپردازیم.من در حال حاضر عکس های شبانه ام را با لنز ۲۴-۱۴ و رنج ایزو بین ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ (بسته به نوع دوربین شما ممکن است این رنج تولید نویز زیادی کند) و با سرعت شاتر ۳۰ ثانیه ثبت می کنم. به خاطر داشته باشید که نوردهی طولانی تر ، نور بیشتری را جذب می کند و بدین معناست که شما ستاره هایی را می بینید که بسیار دور تر از سیار ما قرار دارند. از سوی دیگر منابع نوری نزدیک به سیاره ما در اکسپوژر طولانی ، نور بیشتری دیده و روشن تر می شوند. این موضوع کلید بازی با سه فاکتور بزرگ : اپرچر ، ایزو و سرعت شاتر است تا تنظیمات صحیح به دست آید. هر یک از این تنظیمات به صورت مستقیم بر دیگری تاثیر می گذارد. این به ما می گوید که ترکیبات مختلف زیادی وجود دارد تا به یک نتیجه عالی برسیم. ترفند این است که با توجه به وضعیت دوربین خود بهترین راه حل را بیابیم ، اینجا راه درست و غلط وجود ندارد و فقط نتیجه خوب یا بد مطرح است.عمل فوکوس کردن در شب نیز کار سختی است. من راه ساده ای یافتم و آن چیزی نیست جز گرداندن رینگ فوکوس و قرار دادن در موقعیت بی نهایت ، یک عکس آزمایشی بگیرید و ببینید که تصویر چگونه به نظر می رسد و سپس از همان نقطه اقدام به اصلاح فوکوس نمایید. معمولا فوکوس بی نهایت خوب کار می کند.چیز (المان) دوست داشتنی ای در پیش زمینه می بینید ؟ یک عکس با فوکوس بر روی ستاره ها بگیرید ، سپس عکس دیگری با فوکوس بر روی پیش زمینه . بعدا می توانید هر دوی این عکس ها را در فتوشاپ با یکدیگر توسط لایه ماسک ترکیب نمایید تا همه جای عکس شارپ و دلخواه باشد. شایان ذکر است که همیشه این کار لازم نیست و من از همان تک شات فایل خام استفاده می کنم . زیرا در تاریکی آسمان دامنه نور بسیار کم است و داینامیک رنج تصویر محدود بوده و تک شات به خوبی جواب کار را می دهد.

اطلاعاتی کسب کرده باشیم که همواره بتوانیم در زمانهای خاص از آنها استفاده کنیم.

 دوربین :

دوربین شما باید قابلیت استفاده از حساسیتهای بالا را داشته باشد که مناسبترین حساسیت در عکاسی‌های نقطه‌ای بدون استفاده از پایه مخصوص،۱۶۰۰ می‌باشد. اگر دوربین شما دارای نویز کمی باشد، از حساسیت‌های ۳۲۰۰ هم می‌توان استفاده کرد.

برای عکاسی از رد ستارگان نیازی به حساسیت‌های بالا نیست. اما کماکان نویز در دوربین مهمترین مسئله می‌باشد.

دوربین باید ورودی دکلانشور داشته باشد که به وسیله آن بتوانیم از شاترهای طولانی مدت هم استفاده کنیم و یا از ریموتهای مادون قرمز استفاده کنیم.

 لنز:حتی الامکان از لنزهایی با دامنه ثابت و دیافراگم پایین استفاده کنیم. استفاده از دیافراگم‌های پایین چندین حسن دارد. به طور مثال اگر لنز ما داری دیافراگم ۱.۴ باشد، می‌توانیم از دیافراگم ۲.۸ این لنز بهترین استفاده را داشته باشیم. معمولا در بزرگترین دیافراگم مشکلات بیشتری در تصویر دیده می‌شود. به همین دلیل لنزهایی که دارای دیافراگم‌های بزرگی هستند، کیفیت بالاتری را در دیافراگم‌های کوچکتر در اختیار ما قرار می‌دهند.

برای عکاسی از مناظر آسمان شب به همراه مناظر اطرافمان نیاز به لنزهای واید مناسبی داریم.

اما به هرحال تهیه این گونه لنزها کمی مشکل می‌باشد. به همین دلیل از سوپرواید زوم لنزها هم استفاده می‌کنیم.

پایه:

برای عکاسی‌های طولانی مدت نیاز به سه پایه های مناسب و محکم داریم که از ابتدای کار تا انتها ثبت تصاویر مناسب را برای عکاسی ما تضمین کند.

اما برای عکاسی‌های نقطه ای نیاز به پایه های مجهز به موتور ردیاب داریم که کار کردن با چنین پایه ای نیازمند تجربه می‌باشد. نصب نرم افزارهای کاهش نویز که بهترین آنها برای این کار Imagenomic Noiseware Professional می‌باشد. لوازم مهم دیگری نیز در این سبک عکاسی وجود دارد که خارج از حوصله این مقاله می‌باشد. و اما پردازش عکس. قبل از عکاسی باید بدانیم عکسی که می‌گیریم مشخصات لازم برای استفاده از این روش را دارا می‌باشد. یعنی اینکه عکس ما هرگز Over Expose نشده باشد. عکس های رد ستارگان و نقطه ای که در آنها از پایه های مخصوص استفاده کرده ایم نیازی به تلفیق برای درج بهتر نور ستارگان ندارد. درواقع هدف ما بدست آوردن یک عکس خوب و مناسب با کمترین امکانات هست که از جمله این امکانات پایه مخصوص ردیابی ستارگان می‌باشد. برای تلفیق نیاز به چند عکس داریم که معمولا گرفتن چند عکس بخاطر حرکت زمین باعث تغییر شکل در اجرام سماوی می‌شود و کار تلفیق را دشوار می‌کند. مخصوصا که پس زمینه ای در عکس وجود داشته باشد. در روش تلفیق باید چندین مورد را رعایت کنید.اول اینکه همانطورکه گفته شد عکس شما نباید اور اکسپوز شده باشددوم  اینکه عکس باید کاملا یکدست باشد، نه اینکه قسمتی از عکس بخاطر آلودگی نوری اور اکسپوز شده باشد و قسمتی دیگر تیره. و در نهایت اینکه کاملا به فتوشاپ مسلط باشید تا نتیجه خوبی بگیرید.حال با توجه به تمام دانسته ها یک عکس تهیه کرده ایم. در ابتدا باید کمی ویرایش برای کاهش نویز در این عکس انجام دهیم. عکس را در نرم افزار فتوشاپ باز می‌کنیم. قبلا باید نرم افزار کاهش نویز مورد نظر را در پلاگینهای فتوشاپ نصب کرده باشیم. این پلاگین به همراه فیلترهای فتوشاپ در منوی فیلتر قرار می‌گیرد. ابتدا از منوی فیلتراین پلاگین را باز می‌کنیم.در قسمت Setting مد Custom را انتخاب می‌کنیم.

ابن نرم افزار به چند بخش تقسیم شده.

در بخش اول (Noise Level Adjustment) مقدار Luminance را در حداقل قرار می‌دهیم و مقدارهای Color ، High Freq ، Mid Freq ، Low Freq و Very Low را در حداکثر قرار می‌دهیم. در بخش Noise Suppression مقدارLuminance را ۷۰% و مقدار Color را ۸۰% وبقیه موارد را مانند قبل انجام دهید. در قسمت آخر بخش فرمان مقدار شارپنس را در مقدار ۳- قرار دهید (منفی ۳) و سپس کلید OK را انتخاب کنید.

اگر مقدار نویز تک رنگ درعکس شما زیاد باشد این نرم افزار نمی تواند عملکرد مناسبی را ارائه دهد. در چنین مواقعی هیچ یک از نرم افزارهای کاهش نویز نمی‌توانند عملکرد مناسبی داشته باشند. مگر اینکه مقدار Luminance را زیاد کنیم که این عمل باعث از دست رفتن جزئیات درعکس می‌شود.

بعد از انجام مراحل فوق یک لایه کپی از عکس ایجاد کنیدbelending Mode لایه را در حالت Color Dodge قرار دهید.ممکن است قسمتهایی ازعکس شما به خاطر یک دست نبودن دچار اغتشاش شود. اگر چنین اتفاقی در عکس شما رخ داد آن قسمت را با یک لایه ماسک به حد مناسب بپوشانید و یا از بین ببرید.حال میِتوانید از این لایه یک لایه کپی دیگر ایجاد کنید. اگر نیاز باشد میِ‌توانید اپاسیته لایه‌ها را به اندازه لازم کنترل کنید. شاید نیاز به استفاده از چندین لایه برای این کار باشد. در منوی Image/Adjustment/Level مقدار سفیدی و سیاهی هر لایه را به اندازه دلخواه تنظیم کنید. در آخر لایه ها را Flat کنید. ممکن هست در رنگهای عکس شما کمی تداخل به وجود آمده باشد که میتوانید از منوی Image/Adjustment/Selective Color را انتخاب کنید و مقدار رنگ‌ها را برای تصحیح عکس تنظیم کنید. همچنین از ابزار Level هم می‌توانید برای بهبود عکس استفاده کنید. در آخر دوباره یک لایه کپی از عکس ایجاد کنید. سپس Filter/Blur/Gaussian Blur را انتخاب کنید و مقدار آن را روی ۲ پیکسل قرار دهید. سپس Belending Mode این لایه را در حالت Lighten قرار دهید و اپاسیته آنرا به میزان لازم تنظیم کنید و در آخر لایه ها را Flat کنید. 

این روش می‌توانید عکسهای کم نور خود را به بهترین روش تصحیح کنید. توجه کنید که در تمام زمانهای عکاسی نویز ریداکشن دوربین باید روشن باشد تا هات پیکسلها واغتشاشات اضافی کاملا از بین برود. چون این گونه اغتشاشات در نرم افزارهای کاهش نویز به راحتی از بین نمی‌رود.  اما برای رد گیری از ستاره ها نیاز به عکاسی با شاتر باز هست که این عمل به میزان قابل توجهی نویز را افزایش می‌دهد. اگر از دوربینهای کم نویز همراه با نویز ریداکشن روشن استفاده کنید می‌توانید عکسهای مناسب و کم نویزی بدست آورید. البته به علت روشن بودن نویز ریداکشن ؛ زمان پردازش عکس در دوربین به اندازه زمان نوردهی طولانی می‌شود. البته توجه کنید که در این روش از عکاسی نباید نوردهی را بیش از ۱ساعت انجام دهید. در غیر این صورت میزان نویز عکس به مراتب زیاد می‌شود. بهترین زمان برای دوربینهای کانن حدود ۴۵ دقیقه و حداکثر ۱ ساعت و در دوربینهای نیکون ۳۰حداکثر دقیقه می‌باشد. دوربینD۲۰۰ و D۲X و کانن ۱D به هیچ عنوان برای زمانهای طولانی و حساسیت‌های بالا پیشنهاد نمی‌شود. بهترین دوربین‌ها برای این سبک از عکاسی ۲۰Da و ۵D و ۱D mark II n می‌باشد.  در آخر باز هم می‌توانید یک لایه کپی از عکس خود تهیه کنید و در منوی Filter/Blur/Gaussian Blur را انتخاب کنید و مقدار آنرا روی ۲ پیکسل قرار دهید.سپس Belending Mode این لایه را در حالت Lighten قرار دهید و اپاسیته آنرا به میزان لازم تنظیم کنید. و در آخر لایه ها را فلت کنید. اما روش دیگری برای عکاسی رد ستارگان وجود دارد که از روش قبلی مشکل تر است .چون باید مدام در کنار دوربین باشید, مگر اینکه از دستگاهای کنترل زمان برای این کار استفاده کنید. اما در عوض دیگر به پروسس عکس در فتوشاپ احتیاجی نیست. ابتدا دوربین را درسرعت شاتر B قرار دهید. سپس نویز ریداکشن را خاموش کنید که وقفه ای بین فریمها به وجود نیاید. سپس از دکلانشور برای عکاسی استفاده کنید. دیافراگم را بر روی F۴.۰ و حساسیت را روی ایزوی ۲۰۰ قرار دهید. حال با استفاده از ساعت زمان بندی کنید و ۳ دقیقه عکس بگیرید و سپس با یک وقفه کوتاه شاترر را قطع و وصل کنید و همینطور ادامه دهید. تا چندین فریم که حد اقل نباید زیر ۱۵ فریم باشد. اگر رو به ستاره قطبی عکاسی می‌کنید ، نباید کمتر از ۲۵ فریم عکاسی کنید.

سپس تمام فریمها را در یک فایل فتوشاپ در لایه های جداگانه باز کنید و Belending Mode هر لایه را در حالت Lighten قرار دهید. سپس لایه‌ها را فلت کنید و با ابزارهای فتوشاپ تصحیح رنگ و غیره را انجام دهید.

توجه کنید که برای عکاسی از آسمان شب حتما از فرمت RAW استفاده کنید. همچنین در روش گفته شده باید از یک تراز سفیدی واحد و ثابت استفاده کنید.چون دوربین در هنگام نورسنجی برای هر فریم دچار اشتباه خواهد شد و هر فریم شما با یک وایت بالانس گرفته خواهد شد. بهترین تراز سفیدی برای آسمان شب فلورسنت می‌باشد. درآخر هم می‌توانید باز درجه حرارت عکس را در فتوشاپ تغییر دهید.

اما روش عکاسی از سحابی‌ها.در این مورد به علت نداشتن تجربه شخصی سعی می‌کنم فقط مطالبی را که شخصا در مورد آن خوانده ام در اینجا ارائه کنم.برای عکاسی از سحابی ها حتما نیاز به پایه ردیاب مخصوص است. در سحابی ها چون مقدار نورها متفاوت است، نمی‌توان فقط یک عکس گرفت. معمولا در این روش باید حداقل ۳ عکس تهیه کرد و دو به دو بر روی یکدیگر قرار داد. چون هر عکس برای قسمت خاصی نور سنجی شده ، قسمتی از آن یا کاملا اور اکسپوز شده و یا کم نور.حال می‌توانید با لایه ماسک قسمتهای از دست رفته را پاک کنید تا عکسی که برای آن قسمت نور سنجی شده است در لایه اول شما پدیدار شود. یک عکس زیبا از ۲۰Da ، این عکس از تلفیق ۱۴ عکس با زمان نوردهی ۴ دقیقه با ایزو ۸۰۰ بدست آمده و هیچ نویز ریداکشنی بر روی ان انجام نشده.

برای دانلود فایل این مطلب به صورت PDF روی لینک زیر کلیک کنید

عکاسی از آسمان در شب