چگونه با نوردهی طولانی عکس پرتره بگیریم

چگونه با نوردهی طولانی عکس پرتره بگیریم

 

 

 

نوردهی طولانی چیست؟

وقتی عکاسی را شروع می کنید، هدف اول یادگیری گرفتن عکس با نور مناسب است در حالی که دوربین را با دست نگه داشته اید.اما با پیشرفت مهارت هایتان، متوجه خواهید شد که با طولانی کردن زمان نوردهی می توانید نتایج متفاوت و بعضا خلاقانه ای بگیرید. زمان نوردهی به مدتی گفته می شود که شاتر باز است و نور به سنسور دوربین برخورد می کند (این زمان توسط سرعت شاتر یا Shutter speed در دوربین، توسط عکاس یا در مد های نوردهی اتوماتیک توسط خود دوربین، تعیین و تنظیم می شود). نوردهی طولانی یعنی سرعت شاتر را روی چند ثانیه، چند دقیقه یا حتی در مواردی چند ساعت تنظیم کنید.

 

بازدید ادامه مطالب با کلیک روی این مطلب

 

چگونه با نوردهی طولانی عکس پرتره بگیریم

 

عیب استفاده از نوردهی طولانی مدت چیست؟

نکته منفی اصلی استفاده از نوردهی طولانی، نگه داشتن دوربین به طور کاملاً ثابت و بدون لرزش است و اینکه نباید بگذارید در طول زمان نوردهی دوربین کوچکترین حرکتی داشته باشد، چراکه با کوچکترین حرکتی از وضوح عکس کاسته شده و عکس تار خواهد شد.اگر سرعت شاتر شما به کندی ۱/۳۰ ثانیه باشد، احتمال زیادی وجود دارد که لرزش دوربین در عکس تأثیر بگذارد (باعث تار شدن عکس شود). وقتی سرعت شاتر به چند ثانیه یا بیشتر برسد، با در دست گرفتن دوربین جلوگیری از لرزش آن غیر ممکن خواهد شد. وقتی بخواهید با سرعت پایین عکس بگیرید، استفاده از سه پایه ضروری خواهد شد.

چه زمانی باید از نوردهی طولانی مدت استفاده کنیم؟

در شرایط کم نور، مانند عکاسی در زمان طلوع و غروب آفتاب، اغلب راه حل مناسبی غیر از استفاده از نوردهی طولانی وجود نخواهد داشت. با اینکه می توانید با بالا بردن ISO (حساسیت سنسور دوربین به نور) از سرعت شاتر بالاتری استفاده کنید، اما این هم راه مناسبی نخواهد بود. بنابراین قرار دادن دوربین روی سه پایه ای محکم با هدف نوردهی سنسور برای مدت چند ثانیه اجتناب ناپذیر است. در چند سال اخیر تکنیک نوردهی طولانی طرفداران زیادی پیدا کرده است، تا حدی که امروزه بسیاری از عکاس ها از فیلتر های کاهنده نور بر روی لنز استفاده می کنند تا بتوانند در شرایط پر نور هم با استفاده از این تکنیک عکس بگیرند.

چرا باید بخواهیم به صورت عمدی با نوردهی طولانی مدت عکس بگیریم؟

دلیل استفاده از این تکنیک افکت خلاقانه ای است که روی عکس خواهیم داشت. وقتی با نوردهی طولانی عکاسی می کنید، مثلاً در نوردهی های چند ثانیه ای یا چند دقیقه ای، هر سوژه متحرکی تار خواهد شد. اینکه چقدر این سوژه ها تار شوند به سرعت حرکت و زمان نوردهی بستگی دارد. حتماً دیده اید که در عکس های گرفته شده با این تکنیک، آب ها حالتی نرم و به اصطلاح شیری پیدا می کنند، ابر ها در آسمان کشیده می شوند، چمن هایی که در باد حرکت می کنند تار و ریش ریش می افتند و یا جمعیتی از آدم ها که در خیابان رفت و آمد دارند، محو ثبت می شوند. در حالی که بسیاری از عکاس ها از این تکنیک خیلی خوششان می آید، عکاس هایی هم هستند که از این تکنیک متنفرند! من شخصاً فکر می کنم نشان دادن حس حرکت در عکس می تواند خیلی جذاب باشد، اما باید حواستان باشد تا در این کار زیاده روی نکنید. نکته کلیدی عکاسی به این شیوه استفاده از سوژه های ثابت در کنار سوژه های متحرک است. به همین دلیل است که صحنه های ساحلی که در آن موج های دریا محو شده و یا عکس هایی از تخته سنگ های کنار رودخانه با آبهای شیری مانند، بین عکاسان محبوبیت زیادی دارند. زمانی که صحبت از نوردهی طولانی می شود، سوژه های مختلفی به ذهن هر عکاس می آیند. این می تواند عکاسی از ستاره ها با نوردهی طولانی برای ثبت رد پای آن ها یا عکاسی از نور چراغ ماشین ها در جاده ای با پیچ های زیبا باشد. معرفی سوژه ها و صحنه های دیگر که با نوردهی طولانی زیبا می شوند را در بخش نظرات بر عهده شما عزیزان می گذاریم.

گام به گام

بدون شک، همیشه یکی از عکس های ما جذاب تر از عکس های دیگرمان خواهد بود. ساخت این عکس مانند هیچکدام از عکس های دیگری که تا به حال گرفته ایم نیست. ما عاشق عکاسی پرتره هستیم، ولی به ندرت پیش می آید که قبل از عکاسی به جزئیات خاص عکس فکر کنیم. بیشترین دلیل ما این است که هیچوقت نمی دانیم حس و حال مدل چه خواهد بود. در نتیجه معمولاً این قسمت را به زمانی که با مدل آشنا می شویم اختصاص می دهیم. اما این عکس را مدت ها قبل از گرفتنش در ذهنم تصور کرده بودم. ما اسم این عکس را دریا  The sea گذاشتیم. ما تصمیم گرفتیم آموزشی از نحوه نورپردازی و کلاً تکنیک های اعمال شده در گرفتن این عکس بسازیم. برای اینکه نحوه کار کردن با نور در استودیو را توضیح دهیم، نمونه عکس هایی از هر مرحله را آماده کردیم. به همین دلیل احتمالاً بهتر بتوانید مراحل گرفته شدن این عکس را نسبت به متن خالی تصور و درک کنید. این چیدمان استودیو ماست، شما هم می توانید همین را در استودیو یا خانه خود شبیه سازی کنید. بدون شک، همیشه یکی از عکس های ما جذاب تر از عکس های دیگرمان خواهد بود. ساخت این عکس مانند هیچکدام از عکس های دیگری که تا به حال گرفته ایم نیست. ما عاشق عکاسی پرتره هستیم، ولی به ندرت پیش می آید که قبل از عکاسی به جزئیات خاص عکس فکر کنیم. بیشترین دلیل ما این است که هیچوقت نمی دانیم حس و حال مدل چه خواهد بود. در نتیجه معمولاً این قسمت را به زمانی که با مدل آشنا می شویم اختصاص می دهیم. اما این عکس را مدت ها قبل از گرفتنش در ذهنم تصور کرده بودم. ما اسم این عکس را  دریا  The sea گذاشتیم. ما تصمیم گرفتیم آموزشی از نحوه نورپردازی و کلاً تکنیک های اعمال شده در گرفتن این عکس بسازیم. برای اینکه نحوه کار کردن با نور در استودیو را توضیح دهیم، نمونه عکس هایی از هر مرحله را آماده کردیم. به همین دلیل احتمالاً بهتر بتوانید مراحل گرفته شدن این عکس را نسبت به متن خالی تصور و درک کنید. این چیدمان استودیو ماست، شما هم می توانید همین را در استودیو یا خانه خود شبیه سازی کنید.

 

 

گام اول: نور اول – نور اصلی

برای نور اصلی (Key light) ما از یک بیوتی دیش (Beauty dish) در سمت چپ مدل استفاده کردیم، آن را خیلی نزدیک به مدل قرار دادیم و یک پارچه نرم و دیفیوزر (پخش کننده نور) روی آن کشیدیم. همیشه مراحل کار به یک شکل است. ابتدا باید نور اصلی را قرار دهید، آن را جا به جا و تست کنید تا ببینید چطور به نظر می رسد. سپس عکس هایی آزمایشی بگیرید، تا جایی که از نور بدست آمده رضایت داشته باشید.

 

 

گام دوم: نور دوم – نور پس زمینه

همانطور که در عکس بالا می بینید، ما از پس زمینه ای زغالی رنگ استفاده کردیم. آنقدر از این رنگ خوشم می آید که در بیشتر عکس های پرتره ای که می گیرم از آن استفاده می کنم برای اضافه کردن کمی رنگ آبی به پس زمینه می توانید فیلتر های رنگی را با گیره به منبع نور متصل کنید. ما نور دوم را با فیلتر آبی و با زاویه ۱۲۰ درجه بعد از برخورد به یک رفلکتور عریض به پس زمینه تاباندیم که حالتی شبیه به آسمان شب پشت سر مدل ایجاد کرده است. در عکس زیر متوجه خواهید شد که قسمت تاریک تر به جای بالا در قسمت پایین قرار گرفته است، به همین دلیل قبل از گرفتن عکس نهایی برای گرفتن نتیجه مطلوب فلاش را کمی جا به جا کردیم.

 

 

گام سوم: نور سوم – نور جدا کننده

در سمت راست مدل و تقریباً یک قدم عقب تر از او، نور سوم (و نه آخرین نور) را قرار دادیم، از یک استریپ باکس (Stripbox – سافت باکسی باریک) طویل با یک فیلتر آبی رنگ بر روی آن استفاده کردیم. قبل از برپا کردن این فلاش پیشنهاد می کنم تمام فلاش های دیگر را خاموش کنید تا بتوانید تأثیر نور این فلاش بر روی محیط را بهتر ببینید و کنترل دقیق تری روی آن داشته باشید. سپس زمانی که آماده بودید، فلاش های دیگر را روشن کنید و عکس بگیرید. این نتایجی است که با این کار بدست آوردیم:

 

 

 

گام چهارم: متعادل کردن سایه ها رفلکتور سفید

همانطور که در عکس پایین می بینید، پراکندگی و آشفتگی مو های مدل سایه های مشهودی روی چشمان مدل ایجاد کرده است. می توانیم نور اصلی را تغییر دهیم، اما این کار بر روی تمام تنظیماتی که تا به اینجا انجام داده ایم تأثیر می گذارد. به همین دلیل در چنین شرایطی ما نمی توانیم نور اصلی را حرکت دهیم. به جای آن تصمیم گرفتیم از یک رفلکتور سفید استفاده کنیم. معمولاً برای نجات دادن قسمتی که بیش از حد تاریک شده، می توانید از یک رفلکتور سفید استفاده کنید. پس ما باید دنبال مکانی مناسب برای قرار دادن این رفلکتور باشیم. یادتان باشد که مدل شما نباید حرکت کند و نمی توانید از او کمک بگیرید (چرا که تمام تنظیمات و مکان های قرار گرفتن فلاش ها که به سختی روی آن کار کردید با حرکت سوژه از بین خواهد رفت)، بنابراین همیشه بهتر است از شخص سومی بخواهید به شما کمک کند. از کسی استفاده کنید تا بتواند چیزی که می خواهید را به درستی درک و اجرا کند.

 

 

گام پنجم: نور چهارم و نوردهی طولانی

حال باید یک نور دیگر هم قرار دهیم (نور آخر)، نوری که در طول نوردهی طولانی با آن نقاشی خواهیم کرد. برای این کار ما از Stripbox استفاده کردیم، اما شما می توانید همین کار را با هر منبع نور ممتد دیگری اجرا کنید (حتی گوشی موبایل). منبع ما نور مدلینگ با Stripbox بود که روی آن فیلتر آبی قرار داشت. اما نتیجه نهایی با ترکیبی از استفاده از نور اصلی به همراه نور ضعیفی از نور آبی رنگ استریپ باکس بدست آمده است.حال که از نور هایی که قرار داده اید رضایت دارید، قسمت جذاب کار شروع می شود! دوربین را روی نوردهی طولانی تنظیم کنید، برای شروع سرعت شاتر ۱ ثانیه را انتخاب کنید. از کاملاً تاریک بودن استودیو و عدم وجود هیچ نور دیگری مطمئن شوید (فقط نور هایی که برای روشن کردن مدل استفاده کرده اید باید وجود داشته باشند). حال عکاسی را شروع کنید و دوربین را به هر حالت خلاقانه ای که به ذهنتان می رسد تکان دهید، از چپ به راست، بالا به پایین، دوربین را تکان دهید، کمی بچرخانید و باز هم آن را تکان دهید! این نمونه های دیگری از عکاسی ما به این شیوه بدون ویرایش و با فرمت RAW است:

 

 

عکس نهایی

عکس نهایی ای که انتخاب می کنید به چیزی بستگی دارد که در آن لحظه به دنبالش هستید، ما در روز عکاسی برای تبلیغات عکس می گرفتیم، به همین دلیل به دنبال کیفیت بالا و فوکوس دقیق بودیم، با این حال از بسیاری از عکس های دیگری که در آن روز گرفتیم راضی بودم! امیدوارم از این داستانی که پشت گرفتن این عکس بود خوشتان آمده باشد و باعث شده باشیم تا برای گرفتن عکس های جدید و خلاقانه ترغیب شوید! تمرین و تجربه تمام چیزی است که به آن احتیاج دارید. موفق باشید!

این عکس نهایی با اصلاح رنگ و روتوش است:

 

 

۸ نکته ای که احتمالا در مورد عکاسی با نوردهی طولانی نمی دانید و باید یاد بگیرید

 

 

عکاسی با نوردهی طولانی (long exposure photography) به شدت پر طرفدار است، با این حال یکی از تکنیک های عکاسی است که پیاده سازی آن دشوار است.

 

 

۱-چه مدت زمانی؟

نوردهی طولانی به عکس هایی اطلاق می شود که زمان نوردهی (سرعت شاتر) آنها برابر یا طولانی تر از یک ثانیه باشد. در این نقطه، سیستم کاهش نویز دوربین برای نوردهی طولانی فعال می شود. اغلب دوربین ها به شما این اجازه را می دهند که تا ۳۰ ثانیه شاتر را باز نگه دارید، اما اگر نیاز به نوردهی بیش از این زمان دارید، لازم است به حالت Bulb یا Time بروید. در حالت Bulb در هنگام فشردن دکمه شاتر، شاتر باز شده و تا زمانی که دست بر روی دکمه نگه داشته شود، باز خواهد ماند. در اکثر شرایط این کار توسط ریموت کنترل شاتر انجام می شود. در حالت Time شاتر با فشردن دکمه باز شده و با فشردن آن برای دومین بار بسته می شود و نیازی به نگه داشتن دکمه در تمام مدت نیست. از مُد های Bulb یا Time معمولا جهت گرفتن عکس هایی با زمان نوردهی تا ۳۰ دقیقه استفاده می شود. لازم است دفترچه دوربینتان را برای آگاهی از بیشینه زمان نوردهی مطالعه کنید.

 

 

کاهش نویز نوردهی طولانی

با اینکه در این نوع عکاسی از حساسیت سنسور (ایزو) پایینی استفاده می شود، عکس های با نوردهی طولانی معمولا از نویز زیاد رنج می برند. این نویز به دلیل عدم یکسان بودن حساسیت تمامی پیکسل ها و وجود پیکسل های داغ (به علت نوردهی طولانی) ایجاد می شود و در نتیجه الگوی معینی دارد که برای هر دوربین مشخص است. سیستم کاهش نویز در نوردهی طولانی (Long Exposure NR) بوسیله ثبت و آنالیز یک «فریم تاریک» عمل می کند که الگوی نویزی مشابه عکس اصلی دارد و سپس آن را از عکس اصلی حذف می کند. برای انجام صحیح این کار، لازم است زمان نوردهی برای عکس با کادر یا فریم تاریک (شاتر بسته) برابر زمان نوردهی عکس اصلی باشد و اگر سیستم کاهش نویز نوردهی طولانی دوربین فعال باشد، این فریم بلافاصله بعد از ثبت تصویر اصلی گرفته می شود. در واقع در این روش، برای فعال شدن سیستم کاهش نویز، زمان گرفتن هر عکس دو برابر زمان نوردهی عکس خواهد شد که البته به حصول نتیجه بهتر کار می ارزد.

 

 

ثبت دستی فریم تاریک

برخی عکاسان تمایل دارند که فریم تاریک را خودشان ثبت کنند تا در نرم افزارهای ویرایشی مانند فوتوشاپ یا نرم افزار های ویژه خودشان عملیات کاهش نویز را انجام دهند. در نتیجه این کار، زمان نوردهی دو برابر نخواهد شد. با این حال، دمای سنسور در حین نوردهی طولانی افزایش می یابد که باعث بیشتر شدن نویز می شود، بنابراین لازم است ثبت فریم تاریک در وقفه های زمانی منظمی انجام گیرد تا مطمئن شوید سطح مناسبی از نویز را برای حذف از عکس هایتان ضبط می کنید.

 

 

سه پایه و ریموت کنترل شاتر

در عکاسی با نوردهی طولانی استفاده از ریموت کنترل شاتر ضروری است چرا که شما را قادر می سازد بدون لمس کردن دوربین، شاتر را باز و بسته کنید (همچنین استفاده از سه پایه ضروری است). هر گونه لرزش به ویژه در هنگام آغاز نوردهی می تواند باعث اندکی تاری و از دست دادن تصویری شارپ شود. ریموت کنترل های شاتر سیمی (کابلی) بسیار به صرفه تر از مدل های بیسیم آن هستند، اما خود کابل ممکن است به علت وجود اندکی باد لرزش ایجاد کند که باعث تاری می شود. ریموت کنترل های شاتر بیسیم این امکان را به شما می دهند تا از دوربین فاصله بگیرید و هر گونه تماس فیزیکی بین شما و دوربین حذف می گردد. با چند دور پیچاندن سیم ریموت کنترل به دور پایه های سه پایه، ریسک لرزش آن را کاهش دهید باید دقت داشته باشید که برخی ریموت های مادون قرمز (infra-red) ممکن است در هنگام کار زیر نور آفتاب مشکل ساز شوند، همچنین لازم است ریموت و دوربین همدیگر را مشاهده کنند. سیستم های رادیو فرکانسی این مشکلات را ندارند و در اغلب موارد نتیجه مناسبی می دهند. قفل آینه (Mirror lock-up) یا تاخیر در نوردهی نیز بعضا توصیه می شوند، اما در نوردهی هایی که زمان آنها گاها به چند دقیقه می رسد، تاثیر لرزش ناشی از حرکت آینه دوربین SLR تقریبا ناچیز و قابل چشم پوشی خواهد بود.

توان باتری

عکس های نوردهی طولانی باتری را به سرعت خالی میکنند، پس اگر قصد دارید تعداد زیادی از این نوع عکس ها بگیرید، یک یا دو باتری اضافه به همراه داشته باشید.

فیلترهای کاهنده نور

با استفاده از فیلترهای کاهنده نور (ND) می توانید در شرایط نوری روشن نیز عکاسی با نوردهی طولانی انجام دهید. یک فیلتر یک پله ای نور وارده به لنز را نصف می کند و در واقع می تواند زمان نوردهی را دو برابر کند. معمولا فیلتر یک پله ای را ND2 می نامند. هر پله اضافه فیلتر، نور ورودی را نصف و زمان نوردهی را دوبرابر می کند. به طور مثال فیلتر دو استاپ زمان نوردهی را ۴ برابر کرده و ND4 نامیده می شود. این روند بصورت زیر ادامه می یابد:

۳ پله، ۸ برابر شدن زمان نوردهی، (۲x2x2)= فیلتر ND8

۴ پله، ۱۶ برابر شدن زمان نوردهی، (۲x2x2x2) = فیلتر ND16

۱۰ پله، ۱۰۲۴ برابر شدن زمان نوردهی، (۲x2x2x2x2x2x2x2x2x2) = فیلتر ND1024

فیلترهای کاهنده نور متغیر

فیلترهای کاهنده نور متغیر (Variable ND) از دو صفحه پلاریزه که نسبت به یکدیگر چرخش دارند تشکیل شده اند و با چرخش یکی از آن ها میزان کاهندگی فیلتر تغییر می کند. با این حال اگر شرکت سازنده محدودیت حرکتی جهت گردش کامل دو صفحه را نگذاشته باشد، در بیشینه کاهندگی، دو صفحه تداخلی ایجاد می کنند که کاملا مشهود است و باید از آن اجتناب کرد.

 

 

ماه حرکت می کند

عکس های نوردهی طولانی در برخی موارد با هدف ایجاد تاری حرکت گرفته می شوند، اما لازم است به یاد داشته باشید که برخی از اجسامی که باید ثابت باشند نیز حرکت خواهند کرد. ماه مثال مناسبی است. ماه در آسمان شب ممکن است ثابت به نظر برسد اما در حال حرکت است و در عکس هایی با نوردهی بیش از چند ثانیه بصورت شکل استوانه ای پدیدار می شود.

عکاسی خیابانی با نوردهی طولانی

 

 

زمانیکه عکاسی را آغاز می کنید، یک ایده عالی این است که سبک و استایل استاندارد یک شاخه عکاسی را تکرار کنید (تا زمانیکه در آن حرفه ای شوید و سبک خود را بیابید). عکاسی خیابانی با نوردهی طولانی یک مثال خوب برای این نوع تجربه است. وقتیکه به عکس های خیابانی مرسوم فکر می کنید، ثابت و سیاه و سفید هستند و برخی از احساسات و یا وقایع را به تصویر می کشند. چرا از این کالبد خارج نشویم و سبکی متفاوت را امتحان نکنیم؟ دوربین را روی سه پایه قرار دهید، از فیلتر های کاهنده نور ND استفاده کنید (یا شب هنگام برای عکاسی بروید)، دیافراگم را ببندید و سرعت شاتر یا زمان نوردهی را تا ۱۱ ثانیه افزایش دهید. یا ۶ تا ۹ ثانیه. در حقیقت سرعت شاتری که به شما اجازه دهد جمعیت در حال عبور خیابان را به صورت مات (ماتی حرکت – motion blur) به تصویر بکشید و خود خیابان به صورت یک پس زمینه واضح و شارپ در عکس بیفتد:

 

 

برخی این افکت را «طیفی – spectral» می نامند. این راهی است برای اضافه کردن حرکت به عکس های خیابانی شما یا تاکید بر لحظه ای متفکرانه با روشی خیلی مشخص. شخصی تنها که در خیابانی شلوغ ایستاده و به لحظه ای می اندیشد، درحالیکه جهان اطراف او به سرعت در حال حرکت است:

 

 

مکانات موجود در واقع بی نهایت هستند. می توانید تنها چند نفر را در عکس داشته باشید یا یک جمعیت کامل. می توانید سرعت شاتر را به قدری طولانی کنید که دنباله ها کوتاه باشند، یا آنقدر طولانی که جمعیت غیر قابل تشخیص شود. می توانید از تکنیک رنگ انتخابی (selective color) استفاده کنید، عکس تمام رنگی و یا همان سیاه و سفید محبوب را به کار گیرید. مکانی شلوغ پیدا کنید: ایستگاه راه آهن یا مترو، یک مرکز خرید، خیابان اصلی شهرتان و… – سه پایه تان را نصب کنید و عکاسی را آغاز نمایید. فقط به خاطر داشته باشید که از ریموت کنترل شاتر استفاده کنید (جهت حذف لرزش، هنگام فشردن دکمه شاتر، در نوردهی طولانی) و هنگامیکه جمعیت اطراف سه پایه تان در حال تردد است مراقب آن باشید، چراکه یک ضربه کوچک کافیست که چنین عکسی خراب شود. در ادامه تعدادی عکس خیابانی با نوردهی طولانی مشاهده می نمایید که می توانید از آن ها ایده و الهام بگیرید: