عکس سیاه سفید چیست
عکس سیاه سفید چیست؟
عکاسی سیاه و سفید (به انگلیسی: Black and white) شاخهای از عکاسی است که در آن، عنصر رنگ وجود ندارد و میتوان از آن برای ایجاد فضاهای رمانتیک و رمزآلودی که از عهده عکاسی رنگی خارج است استفاده کرد. این نوع عکاسی با بهرهگیری از سایههای قوی و طیفهای خشن، سوژه را برجسته میکند و انتقال حس و مفهوم عکس را تسهیل میبخشد. از اولین عکسی که در دنیا ثبت شد تا امروز که عکاسی به سادگی فشردن یک دکمه شده است، نزدیک به دو قرن و نیم میگذرد از لحظهای که دریچهای جدید به دنیای خاطرات و لحظات ما باز شد. عکس شماره یک اولین عکس جهان است که در سال ۱۸۲۶ توسط عکاس فرانسوی «ژوزف نیسه فور نیپس» ثبت شد، او این عکس را در طی هشت ساعت با فرایندی که آن را «هلیوگرافی« نامید، ثبت کرد.عکاسی در ابتدای پیدایش جنبه علمی داشت و با گذشت زمان جنبه صنعتی به خود گرفت، در حال حاضر هم یکی از مهمترین شاخههای هنر به حساب میآید. در حقیقت عکاسی یعنی ثبت و ایجاد یک تصویر روی موادی حساس با کمک نور و پرتوافشانی که این فرآیند امروزه تغییر شکل داده و با ورود و گسترش تکنولوژی دیجیتال به دنیای عکاسی، این هنر در بین مردم هر چه بیشتر گسترش پیدا کرده است.
بازدید ادامه مطالب با کلیک روی این مطلب
عکس سیاه سفید
در مورد عکاسی رنگی وسیاه و سفید صحبت های مختلفی شده است و اکثرا هم به جنبه های تکنیکی کار توجه میکنند اما بد نیست اشاره ای بکنم به گفته معروفی از ادوارد وستون؛ او می گوید: " خیلی ها تصور می کنند که عکاسی رنگی و سیاه و سفید جای هم را می توانند بگیرند، ولی عکاسی رنگی و سیاه و سفید دو مقوله متفاوت هستند، برای تامین دو هدف مختلف." با همین تعریف میتوان متوجه شد که این دو مقوله به هیچ وجه قابل قیاس نیستند، نه رنگ می تواند جای عکاسی سیاه و سفید را بگیرد، نه تونالیته های سیاه و سفید می تواند جانشین رنگ شود. خیلی وقت ها عکسی را به صورت رنگی می گیریم، آن را سیاه و سفید می کنیم، می بینیم که بهتر می شود، یا بالعکس آنرا سیاه و سفید می کنیم، می بینیم عکس بدتر می شود و اصلا بی معنا می شود. رنگ عنصری است که باید بخشی جدا نشدنی از یک اثر باشد.
عکس رنگی عکسی است که شما نتوانید رنگ را از آن حذف کنید؛ یا عکس سیاه و سفید، عکسی است که اگر قرار باشد رنگ به آن اضافه شود، خراب شود.
شما به کارهای انسل آدامز (تصویر۲) توجه داشته باشید. او زیباترین عکس های ممکن را از طبیعت گرفته و اوج و شکوه و اقتدار طبیعت را به بهترین شکل ممکن در مقابل چشم ما قرار می دهد، ولی همه این عکس ها سیاه و سفید هستند.آدامز وقتی در اواخر عمرش تعدادی عکس های رنگی از طبیعت گرفت، عکس های بدی بودند، چون تمام عمر با ذهن سیاه و سفید به طبیعت نگاه کرده بود. می توان گفت کارهای انسل آدامز تا به امروز زیباترین کارهایی است که از طبیعت گرفته شده است. تصور رنگی بودن این عکس ها، آن ها را کاملا نابود می کند. شما در این عکس ها، حس رنگ را در تمام تونالیته های خاکستری می بینید.
اما دلایل استقبال عکاسان از عکس سیاه و سفید چیست؟
با گذشت زمان و ابداع و تولید فیلمهای رنگی نیز عکاسان ترجیح میدادند با فیلمهای سیاه و سفید به کار خود ادامه دهند چرا که این فیلمها به نسبت ارزانتر و البته با کیفیتتر بودند. با بالا رفتن کیفیت فیلمهای رنگی تولید فیلمهای سیاه و سفید با شکست رو به رو شد؛ اما امروزه عکسهای سیاه و سفید به حیاتی دوباره دست یافتهاند چرا که عکاسان به قدرت بیبدیل و نامنتهای عکسهای سیاه و سفید پی بردهاند.شاید این سوال در ذهن ایجاد شود که با وجود طراوت رنگ در دوربینهای دیجیتال چرا همچنان عکاسی سیاه و سفید (Black and White Photography) طرفداران خود را دارد. در واقع گاهی عکاس مایل است از سایههای قوی و طیفهای خشن یک سوژه را برجسته کند. در عین حال این عکاسی توانایی خاصی در ایجاد فضاهای رمانتیک و رمزآلودی را دارد که از عهده عکاسی رنگی خارج است.
سوژههای یکسان در دو
عکاسی رنگی و سیاه و سفید به شکلهای مختلفی بروز میکنند. نور و سایه نقش کلیدی را در عکاسی سیاه و سفید بر عهده دارند و چنانچه عکاس نتواند نور مناسبی را در تصویر به ثبت برساند از ارزش کارش به شدت کاسته میشود. دوران عکاسی سیاه و سفید با اختراع دوربینهای دیجیتال به نظر رو به اتمام میرسید اما امروزه اکثر این دوربینها گزینهای دارند که ثبت تصویرهای سیاه و سفید را برای ما امکانپذیر کرده است. البته کیفیت تصویر سیاه و سفید با بالا رفتن کیفیت دوربین ارتقا پیدا میکند. نرم افزارهایی نیز هستند که به ما اجازه میدهند تا عکسهای رنگی خود را به سیاه و سفید تبدیل و چاپ کنیم. به نظر میرسد عکاسی سیاه و سفید به علت انتقال یک حس نوستالوژیک همیشه مورد تحسین و علاقه مردم خواهد بود.
این روزها، پیکسل ها و چاپگرها نقش مهمی برای عکاسان ایفا می کنند. تصاویر رنگی با وضوح بالا اغلب در مجلات، کتاب ها، بیل بودرها، بروشورها و حتی اینترنت دیده می شود. اما هنوز می توانیم تصاویر سیاه و سفیدی را ببینیم که در جاهای مختلف به کار برده می شوند. با وجود استفاده از دوربین های دیجیتال، حمام اسید استیک و فیکسر ها هنوز توسط عده زیادی از عکاسان استفاده می شود. در حقیقت، تحسین و تقدیر تصاویر سیاه و سفید هنوز کم نشده است. اگر از اینکه بعضی از مردم هنوز به تصاویر و عکس های سیاه و سفید علاقه دارند متعجب می شوید، ما شما را با چند دلیل منطقی قانع خواهیم کرد. امروز دلایل اینکه چرا بعضی از مردم با وجود کاربرد گسترده عکس های سیاه و سفید هنوز از عکس های سیاه و سفید استفاده می کنند را برای شما توضیح خواهیم داد.
این عکس ها ساده تر هستند
در مقایسه با عکس های سیاه و سفید، این عکس ها واقعا ساده هستند. اگر از آنها در هر جایی استفاده کنید، با هر رنگی هماهنگ خواهد شد. هنگامی که می خواهیم
تصاویر ساده را روی دیوار نصب کنیم و یا آنها را درون قاب قرار دهیم بهتر و آسان تر قابل تزیین هستند. مهم نیست عکس تا چه اندزه پیچیده است، تصویر هنوز ساده به نظر می رسد.
این بهترین راه برای به تصویر کشیدن زیبایی ها است
با عکس های سیاه و سفید، زیبایی واقعی سوژه به تصویر کشیده می شود. فقط تصور کنید، اگر رنگ های یک اثر هنری را پاک کنید، می توانید زیبایی های آن را مشاهده کنید. همین مطلب در مورد تصاویر و عکس ها نیز صدق می کند. بدون تعریف و تمجید و ستایش بیش از اندازه، شما قادر خواهید بود سادگی، شکوه و جلال یک تصویر یا سوژه را تحسین کنید. عکس های سیاه و سفید صادق هستند.
حالت و روحیه خوبی ایجاد می کند
شما نمی توانید منکر این شوید که عکس های سیاه و سفید واقعا حالت متفاوتی دارند که با نشان دادن کنتراست های مختلف، ظرافت، سایه ها و فاکتورهای دیگر نمایان می شود. این عکس ها به نوعی باعث می شود خاطرات و حوادث سرنوشت ساز و مناسبت های فراموش نشدنی حفظ شوند. این عکس ها یادگارهای خوبی هستند و حتی علیرغم سال ها گذشت زمان هنوز تازه و جذابند.
این عکس ها قابلیت سازگاری دارند
جدا از حالات و سبک هایی که عکس گرفته می شود، این عکس های هنوز
زیبا و جذاب به نظر می رسند، مهم نیست سوژه عکس چه چیزی باشد. حتی عکس های مناظر خالی و بدون جزییات به صورت سیاه و سفید بسیار زیبا به نظر می رسند. از این عکس های می تون در کارهای مختلف استفاده کرد، چه آن کار تبلیغ باشد چه طراحی گرافیکی و غیره.
این عکس ها پایان ندارند
عکس هایی که به صورت سیاه و سفید گرفته می شوند برجسته هستند، مهم نیست با چه هدفی گرفته شده اند و چه مدت از زمان آنها گذشته است، هنوز یک پیام دراماتیک را منتقل می کند حتی اگر سال ها پیش گرفته شده و امروز دیده می شود. عکس های سیاه و سفید مدت طولانی تری نسبت هب عکس های رنگی باقی می مانند. اگر عکس مات شود هنوز سیاه و سفید است اما اگر عکس های رنگی مات شود رنگ ها حالت اول خود را نخواهند داشت.
این عکس ها به سادگی جلب توجه می کنند
اگر آن را بین دریایی از عکس رنگی قرار دهیدو یا آن را در یک فیلم فرض کنید، کاملا توجه بیننده را به خود جلب می کند. هر چه تعداد آیتم های رنگی اطراف آن بیشتر باشد، بیشتر می درخشد و توجه افراد بیشتری را به خود جلب می کند. با توجه به رواج عکس های رنگی، گرایش افراد به دلیل خلاقانه و منحصر به فرد بودن عکس های سیاه و سفید به این سمت برگشته است.
. ویژگی های سوژه را به خوبی نشان می دهد
بهترین نتایج عکس های سیاه و سفید این است که شکل واقعی سوژه را نشان می دهد. جزییات نیز
واضح تر می شود. بیننده تصویر نیز آن را می بیند و در مورد عکس قضاوت می کند نه رنگ های خاصی که در ان به کار رفته است.
این عکس ها دارای تنوع منحصر به فردی هستند
البته ممکن است بلافاصله تنوع رنگ به ذهن شما برسد اما با وجود سیاه و سفید بودن هنوز تنوع وجود دارد. این به نحوه گرفته شدن عکس، جایی که عکس گرفته شده، چه نورپردازی برای آن استفاده شده، سوژه عکس چیست و فاکتورهای دیگر بستگی دارد. ممکن است فردی با ظرافت و دقت عکس را گرفته باشد، یا خشن و بدون ملاطفت. ممکن است فردی بخواهد یک عکس شاد بگیرد و فرد دیگر بخواهد در حالت عصبانیت عکس بگیرد. با عکس های سیاه و سفید شما می توانید پا را از محدودیت ها فراتر بگذارید.
این عکس ها باعث گیج شدن بیننده نمی شوند
گاهی رنگ ها می توانند باعث سردرگمی و گیج شدن شوند و ممکن است باعث شوند عکس پیچیده به نظر برسد. ممکن است بعضی از افراد واقعا روی رنگ ها تمرکز نکنند چون تعداد رنگ ها بیش از حد زیاد است اما اگر این عکس سیاه و سفید باشد، تشخیص و تمیز جزییات آن راحت تر است و شما می توانید روی سوژه عکس متمرکز شوید.
این عکس ها دارای انواع سایه ها هستند
حتی اگر بعضی بر این باور باشند که عکس های سیاه و سفید خسته کننده هستند، با این حال هنوز هم بعضی از مردم از آنها استفاده می کنند. این یک ویژگی های شگفت انگیز است که این عکس ها با وجود سیاه و سفید بودن دارای سایه های متنوعی هستند. کاربرد نورپردازی و کنتراست به میزان زیادی حالت تصویر را تحت الشعاع قرار می دهد. با این توضیحات تعجب برانگیز نیست که عکاسی سیاه و سفید به عنوان پیچیده ترین رشته های عکاسی به شمار می رود. همچنین جای هیچ تعجبی نیست که تاریخ عکس های سیاه و سفید هنوز به پایان نرسیده و هنوز پرطرفدار هستند.
چرا سیاه سفید؟
خارج از جانب داری، این مسئله مربوط به معانی بیان می شود. جواب های زیادی می توان داد و می توان مرا قدیمی خواند اما عکس سیاه و سفید به عنوان هنر نابی که با الهام از آن سر جان هرشل واژه ی عکاسی یا Photography به معنای نقاشی با نور را خلق کرد همواره شانی خاص را در معبد خدایان انواع هنرهای مشروع دارد.از آن جهت که هنریست که به سادگی می توان آنرا آموخت هرچند باید سال ها زحمت بکشید تا در آن خبره شده ولی با این وجود مبتدی ها هم می توانند عکاسی کنند و از عکس هایشان پرینت بگیرند. اگر تجربه ظاهر کردن عکس را داشته باشید می دانید که کمتر لذتی با دیدن عکسی که به آرامی زیر نور قرمز ظاهر می شود، برابری می کنند.
عکس سیاه و سفید برتری های خود را دارد:
چون همانطور که می دانید عکس های سیاه و سفید عمر بیشتری نسبت به عکس هاس رنگی دارند.
چون سیاه سفید شأنی ذاتی دارد.
چون زیبایی در سادگی نهفته است و این سادگی در عکس های سیاه و سفید بیش از عکس های رنگی
جلوه گر است.
سیاه سفید هم ساده ترین و هم پیچیده ترین نوع عکاسی است.
آیا لازم است از صفر شروع کنیم؟
بیشتر کلاس های مقدماتی عکاسی شامل پرتوگیری می شوند هرچند بیشتر دوربین های معمولی آنقدر پیشرفته هستند که نیاز به درک عمیق رابطه ی بین کنترل نور ورودی به دوربین و توسعه ی زمان پرتوگیری (زمان باز بودن دیافراگم دوربین با توجه به عمق میدان و نور و کادر تصویر) و سپس باید بیاموزید که چگونه فیلم را روی کاغذ عکس ظاهر کنید و در نهایت تعیین بهترین کادر و بزرگ کردن آن مراحل مختلفی است که آموختن آنها مفید است. برای من، این کار مثل یادگیری نقاشی در یک کلاس هنر است؛ بعد از خبره شدن در پایه ها می توانید این مهارت را در جاییکه صلاح می دانید بکار برید، اما این فقط یک پیش شرط برای ساخت هنر آگاهانه است. همانطور که فردی مرحله به مرحله پیشرفت می کند، و در موقعیت های غیرعادی تجربیات جدیدی کسب می کند موقعیت هایی مانند: تنظیم صحنه های پشت به نور یا عکاسی در نور زیاد مانند وقتی که صحنه برفی است و تنظیم زمان باز بودن دیافراگم به صورت اتومات به درستی انجام نمی شود و طیف رنگ مناسب بدست نمی آید. عکاسان سیاه سفید استفاده از فیلترها را برای تغییر اثر تن رنگ های بر روی نگاتیو را به خوبی می آموزند. یک حقیقت وجود دارد با نگاتیو عکس های سیاه سفید می توان در رنج وسیعی از زمان باز بودن دهانه لنز می توان عکاسی کرد، این فاکتور باعث شده است که عکاسان مبتدی هم بتوانند با این نگاتیو ها عکس های زیبایی خلق کنند. در عکاسی سیاه سفید، کنترل کنتراست در طیف گسترده تری به سادگی امکان پذیر است؛ بیش از حد نور دادن و زمان توسعه ی کمتر برای کاهش کنتراست و برعکس برای افزایش آن استفاده می شود.عکاسان با تجربه خیلی وقت خودرا برای بزرگنمایی بیشتر هنگام عکاسی تلف نمی کنند چون با یک نگاتیو خوب اینکار سخت نیست. (به عنوان یک نکته ی تکنیکی، فکر می کنم هشدار درباره ی فیلم های « سیاه سفید» که با C41 فراوری میشوند مفید باشد. فیلم های کروموژنیک B&W می توانند برای آنها که خودشان نمی توانند فراوری کنند ی