مفهوم گین ( gain ) در عکس و فیلم

منوی انتخاب حساسیت در دوربین ۱d Mark iv Canon

 

 

تنظیم بهره با استفاده از کلید های تعبیه شده بر روی دوربین تصویربرداری

ISO از سال ۱۹۷۴، به عنوان استاندارد جهانی اندازه‌گیری حساسیت فیلم به نور، شناخته می‌شود. در فیلم‌های عکاسی با استفاده از تغییر مواد شیمیاییِ پوشاننده‌ سطح فیلم، حساسیت جدید ایجاد می‌کنند. اما این کار در دوربین‌های دیجیتال متفاوت است، با این حال برای راحتی کارِ عکاس‌ها، پس از جابجایی از سیستم آنالوگ به دیجیتال هنوز از اصطلاح ISO در دوربین‌های عکاسی استفاده می‌شود. بدین شکل که مثلا هنگامی که حساسیت ISO 100 را انتخاب می‌کنیم، سنسور دوربین ما از نظر حساسیت به نور همچون یک فیلم عکاسی با حساسیت مشابه عمل می‌کند.

 

 

یک بسته فیلم KODAK با حساسیت ۲۰۰

در سیستم‌های دیجیتال وقتی حساسیت دوربین را افزایش می‌دهیم به صورت الکترونیکی، سیگنال خروجی پیکسل تقویت می‌شود. یعنی با اضافه کردن ولتاژ به ولتاژ خروجی سنسور، تصویر به طور الکترونیکی (نه اپتیکی) روشن می شود.

  

 

نمونه ای ساده شده از تقویت سیگنال

نکته منفی در مورد گین این است که این افزایش ولتاژ علاوه بر تقویت سیگنال اصلی،نویزهای همراه با آن را نیز تقویت می‌کند. به همین دلیل با افزایش Gain یا بهره در سنسور دوربین‌ها، تصویر خروجی با افزایش نویز مواجه می‌شود. فلذا باید در نظر داشته باشیم که تا جای ممکن در تصویربرداری از پایین‌ترین بهره استفاده کنیم. همچنین در محیط‌های کم نور مناسب است تا جای ممکن با تنظیم شاتر و دیافراگم به شفافیت نوری مطلوب برسیم و از تغییر بهره، تنها در موارد ضروری استفاده نماییم.

  

 

 

تقویت سیگنالی که روی آن نویز قرار دارد

این افزایش نویز سبب ایجاد دانه‌هایی در تصویر شده که به اصطلاح به آنها Grain می‌گویند. این دانه‌ها کیفیت تصویر را کاهش داده و به تصویر حالتی برفکی می‌دهند. البته در صورت ایجاد این دانه‌ها در تصویر می‌توان تاحدی با استفاده از فیلترهای گرافیکیِ کاهش نویز در هنگام تدوین، آنها را حذف کرد. ولی تصویر حاصل به هیچ وجه کیفیت یک تصویر با بهره مناسب را نخواهد داشت.

 

 

برای دانلود فایل این مطلب به صورت pdf روی لینک زیر کلیک کنید

مفهوم گین در عکاسی