دیافراگم در دوربین چیست و کاربرد آن
دیافراگم در دوربین چیست و کاربرد آن
دیافراگم در دوربین عکاسی به تیغه‌هایی گفته میشود که درون لنز قرار گرفته‌اند و با گشاد و تنگ شدن، میزان عبور نور را از روزنه میانی آنها که به آن اپرچر گفته میشود، کنترل می‌کنند. این تیغه‌ها که به طور معمول ۶ تا ۹ عدد هستند، طوری طراحی شده‌اند که با بازشدن، میزان نور را زیاد و با تنگ شدن، میزان نور را کم می‌کنند. بسیاری از دیافراگم‌هامانند عنبیه و اپرچر همچون مردمک چشم کوچک و بزرگ یا تنگ و گشاد می‌شوند و با این عمل نور کمتر یا بیشتری به درون دوربین راه می‌یابد.میزان بازبودن این روزنه توسط عددهایی تعریف میشود که از تقسیم فاصله کانونی بر قطر موثر لنز به دست می‌آید. پله های کامل عدد دیافراگم درعکاسی به صورت زیر می‌باشد: ۱.۴-۲-۲.۸-۴-۵.۶-۸-۱۱-۱۶-۲۲-۳۲-۴۵ به طور مثال، اگر فاصله کانونی یک لنز قرار گرفته بر روی یک سنسور ۳۵ میلیمتری، ۵۰ میلیمتر باشد و دیافراگم لنز بر روی ۲ تنظیم شده باشد، قطر روزنه ایجاد شده توسط تیغه‌ها (که به آنها دیافراگم گفته میشود)، ۲۵ میلیمتر خواهد بود
بازدید ادامه مطالب با کلیک روی ادامه مطالب
کاربرد دیافراگم در دوربین
. اگر دیافراگم لنز بر روی عدد ۸ قرار گرفته باشد، قطر روزنه ۶.۲۵ میلیمتر خواهد بود. این اعداد از تقسیم فاصله کانونی بر اپرچر به دست می‌آید و هرچه اپرچر کوچکتر باشد، قطر روزنه و یا اپرچر بیشتر خواهد بود. به این دلیل است که اپرچر کوچکتر باعت بازشدن روزنه و اپرچر بزرگتر، باعث تنگ شدن روزنه میشود. با گشاد و تنگ کردن این روزنه، نه تنها میزان ورودی نور به درون دوربین تغییر می‌یابد، بلکه عمق میدان نیز تغییر پیدا خواهد کرد. هرچه عدد دیافراگم، کوچکتر باشد، مساحت روزنه افزایش پیدا خواهد کرد و هرچه این مساحت بیشتر باشد، عمق میدان کمتر خواهد بود. به طور مثال، عمق میدان با f/22 بسیار بیشتر از عمق میدان با f/2.8 خواهد بود. باید توجه داشت که در ایران، استفاده از کلمه دیافراگم به جای اپرچر اشتباه می‌باشد. دیافراگم تنها به تیغه‌ها گفته میشود و اپرچر به روزنه‌ای که در میان این تیغه‌ها ایجاد میشود، گفته میشود. در نتیجه، کلمه دیافراگم به طور اشتباه متداول شده‌است. در انگلیسی، کلمه دیافراگم به هیچ عنوان استفاده نمی‌شود تغییر عدد دیافراگم تاثیرات بسیاری در عکس های شما دارد که باید آن ها را به خاطر بسپارید اما مهم ترین تاثیر آن عمق میدانی ست که در عکس های شما وجود خواهد داشت. اندازه دیافراگم تاثیر بسیار زیادی در عمق میدان دارد.دیافراگم باز (که شماره ی کوچک تر دارد) عمق میدان کم و دیافراگم بسته (که شماره ی آن بزرگ تر است) عمق میدان زیاد در عکس های شما به وجود خواهد آورد. در ابتدا این قوانین می تواند شما را کمی گیج کند اما بهترین راه این است که به خاطر بسپارید عدد کمتر عمق میدان کم تری به شما می دهد و عدد بیشتر عمق میدان بیشتری به شما می دهد. در ابتدا برای هر عکاس نوپایی تسلط به قوانین دیافراگم کمی تا قسمتی مشکل خواهد بود اما با تمرین و تکرار زیاد می توانید این مشکل را برطرف کنید.مطمئن باشید تحمل این سختی ها و مشکلات کمک شایانی به پیشرفت شما در عکاسی می کند.
بعضی از انواع عکاسی نیاز به عمق میدان زیاد (دیافراگم بسته) دارند: برای مثال در عکاسی از طبیعت یا مناظر اکثرا از دیافراگم بسته استفاده می شود.این تنظیمات به عکاس اطمینان می دهد که از دورترین جزئیات تا نزدیک ترین آن ها به وضوح در عکس مشخص خواهد بود. در حالت دیگر،در عکاسی پرتره استفاده از عمق میدان کم بسیار کارآمد خواهد بود،زیر صورت سوژه را واضح و پس زمینه را کمی تار می کند و این میتواند جلوه ی بسیار زیبایی به عکس شما بدهد.زیرا فکوس بودن سوژه و تار بودن بقیه اشیای موجود در صحنه باعث می شود توجه مخاطب فقط به سوژه جلب شود.در این مورد شما باید از دیافراگم باز (عدد کمتر) استفاده کنید. عکاسان ماکرو بیشترین استفاده را از دیافراگم باز دارند زیرا آن ها نیاز دارند فقط نقطه فکوس عکسشان واضح باشد تا دیگر اجزای تصویر توجه مخاطب را منحرف نکند و آن ها بتوانند مقصود و هدف خود را به ساده ترین شکل ممکن به مخاطب انتقال دهند.
۱- شناخت دیافراگم
دیافراگم یکی از بنیادی ترین اصولی است که هر عکاس باید آن را بداند. دیافراگم به معنی میزان باز بودن فیزیکی لنز دوربین تان است که به نور اجازه می دهد وارد شده و به سنسور (در دوربین های قدیمی، فیلم) برسد. گشادگی بیشتر دیافراگم، باعث می شود که نور بیشتری از آن عبور کند، و برعکس. البته توجه داشته باشید که به مجموعه پره هایی که تشکیل دریچه کنترل نور در لنز را می دهند دیافراگم می گویند و در اینجا مقصود ما اشاره به این پرده فیزیکی نیست. بلکه منظور میزان گشادگی این پنجره یا دهانه دیافراگم است. اما در فارسی به شکل معمول از عبارت دیافراگم برای توضیح میزان گشودگی روزنه لنز استفاده می کنند.
۲- سنجش دیافراگم
در اغلب لنزها، معمولا حداکثر دیافراگم در یک طرف دهانه لنز حک یا چاپ شده است. در لنزهای زوم هم اغلب شاهد دو مقدار عددی برای آن هستیم که اغلب به صورت f/3.5-f/5.9 یا چیزی شبیه به این درج می شود. بر خلاف مقیاس تکی لنزهای معمول، این اعداد حداکثر باز بودن دریچه دیافراگم را در دو موقعیت وضعیت مختلف قرار گیری لنز توضیح می دهند. یک عدد مربوط به زاویه باز (wide angle) است که لنز در حالت بدون زوم باشد و دیگری تله فوتو (telephoto) که لنز در موقعیت زوم حداکثری قرار دارد. همیشه هنگام خرید لنز، سعی کنید بسته به میزان بودجه تان، پایین ترین عدد در هر یک از این دو حالت را انتخاب کنید.
۳- از کاربرد دیافراگم برای جبران نور کم خودداری کنید
همان طور که گفتیم، تغییر عدد دیافراگم تاثیرات مهیج و شدیدی روی میزان نور ورودی به دوربین دارد. ملاحضه خواهید کرد که هنگام عکاسی از مناظر با دیافراگم تنگ تر (اعداد f بالاتر)، این خود به یک موضوع قابل توجه تبدیل می گردد. و دوربین اغلب به زمان نور دهی(Exposure) بیشتری نیاز خواهد داشت. در نتیجه برای جلوگیری از تار شدن عکس ها به دلیل حرکات ناخواسته، لازم است که از سه پایه استفاده کنید. اما به خاطر داشته باشید که از مقیاس دیافراگم برای جبران کمبود نور محیط خودداری کنید. زیرا اگر چه این کار مقدار نور ورودی به دوربین را بیشتر می کند، اما به همان نسبت میزان تمرکز صحیح بر عکس و میزان فوکوس آن را هم تغییر خواهد داد. در تصویر زیر به خوبی می توانید این مورد را ببینید:
عکس سمت راست با عدد دیافراگم بالا گرفته شده است و همان طور که می بینید، عمق میدان خوبی هم دارد. عکس سمت چپ با عدد دیافراگم پایین گرفته شده و علاوه بر عمق میدان کم، عدم فوکوس در کناره ها هم به وضوح دیده می شود.
دیافراگم رو بذار روی ۸، عکس رو بگیر بره!
مدل های ساکن و مناظر بدون جنبش گزینه های بسیار خوبی برای عکاسی هستند و شما می توانید با دقت بالایی پیش بینی کنید که چه تنظیمات دیافراگمی لازم است تا بهترین تصویر را داشته باشید. اما در مراسماتی چون عکاسی خیابانی و گزارشگری، عروسی ها، تولدها و مانند آن، سوژه دائما نسبت به کادر در حال حرکت است و بسیار کمتر قابل پیش بینی است. در این شرایط ضرب المثل عکاسان حرفه ای را بپذیرید: «دیافراگم رو بذار روی ۸، عکس رو بگیر بره» تنظیم دیافراگم روی f/8 از نظر تجربی یک تعادل قابل کنترل را در اختیارتان می گذارد تا به شکل خوبی با سرعت شاتر بالا و عمق میدان نسبتا زیاد، بیشتر به فکر قاب بندی ها و ترکیب بندی عکس های تان باشید. اینجا دیگر لزومی به نگرانی در خصوص محاسبات جبری انتخاب دیافراگم مناسب نسیت. هنگامی که در فضای بسته و داخل خانه بدون استفاده از فلش عکاسی می کنید، برای استفاده از این دیافراگم (بسته به میزان نور محیط) لازم است مقداری حساسیت دوربین تان (ISO) را افزایش دهید. اما مراقب باشید این مقدار را زیاد بالا نبرید، زیرا باعث تولید دانه های ناخواسته روی عکس ها خواهد شد. مگر اینکه دنبال اجرایافکت خاص و ویژه ای باشید. وقت تمرین رسیده است. دوربین های زیادی پیدا میشود که می توانید دیافراگم آنها را تنظیم کنید. دوربین تان را بر دارید و f را بالا و پایین کنید و عکس بگیرید تا دست تان بیاید چطور می توان از دیافراگم برای عکس های بهتر استفاده کرد.
