کنتراست چیست و کاربرد آن در فیلم عکس

بسیاری از عکاسان طرز استفاده از کنتراست در عکاسی را به خوبی می دانند. کنتراست خوب باعث می شود یک عکس حرفه ای و یک عکس مبتدی به نظر برسد. تونال کنتراست یک کنتراست خوب را می توانید در عکس هایی با سایه های مشکی ببنید که بیشترین کنتراست را دارا می باشد. در این گونه تصاویر سوژه اصلی کاملا تیره و رنگ ها در پشت سوژه به خوبی نمایان هستند. این تفاوت زیاد بین روشنایی و تیرگی یک مثال خوب برای فهمیدن کنتراست است.

کنتراست رنگی

نوع سخت تری از کنتراست در عکاسی می باشد که از رنگ تشکیل شده است. به همین دلیل در عکاسی کمتر مورد توجه قرار می گیرد

 چگونه می توانیم یک کنتراست رنگی ایجاد کنیم؟

در عکس هایی که نمی توان کنتراست تونال درست کرد. با یک تکنیک ساده می توان قسمتی از عکس را از حالت رنگهای طبیعی در آورد تا عکس بیشتر چشم نواز باشد و عمق بیشتری به کار اضافه کند

بازدید ادامه مطالب با کلیک بر روی ابن مطلب

کنتراست چیست و کاربرد آن 

 

بهترین راه برای ایجاد کنتراست چیست؟

استفاده از رنگ های اشباع شده و رنگهای متضاد می تواند یه کنتراست بسیار خوب ایجاد کند. اگر از رنگهای استفاده شده در عکستان یک شناسه رنگی درست کنید می توانید به راحتی واژه کنتراست را درک کنید.

سادگی

استفاده از درصد های مساوی  باعث می شود عکس کنتراست ضعیف تری داشته باشد. مانند عکس سمت چپ که از تعداد مساوی رنگهای فیروزه ای و آجری تشکیل شده است. اما عکس سمت راست از کنتراست قوی تری برخوردار است چون درصد رنگهای استفاده شده با هم متفاوت است. ۲۵ به ۷۵ است.

رنگهای مکمل

رنگهایی مانند بنفش و لیمویی از رنگهای مکمل هستند. در تصویر سمت چپ علاوه بر آن رنگهای آبی، خاکستری، قرمز هم به کار اضافه شده است که مقدار کنتراست را کاهش می دهد. اما تصویر سمت راست یک عکس با کنتراست خوب از رنگها مکمل است.در بیشتر دوربین های دیجیتال تنها ۵ گام محدوده دینامیکی (Dynamic Range) در اختیار شماست. بنابر این مجبورید برای بهره‌برداری بهتر از این محدوده کوچک ترفندها و روشهایی را بیاموزید. در این مقاله قصد داریم به بررسی چنین روشهایی بپردازیم همانطور که می دانید، محدوده دینامیکی، عبارت است از محدوده بین بیشترین و کمترین نور قابل ثبت در یک عکس توسط دوربین (تراشه تصویر یا فیلم و اسلاید) که به واحد گامهای نوری استاندارد دوربین (EV) بیان می‌شود. محدوده دینامیکی چشم انسان بین ۹ تا ۱۱، دوربین فیلمی بین ۷ تا ۹ و دوربینهای دیجیتال معمولی و اسلاید بین ۵ تا ۷ می باشد. در شرایط نوری خاص که تضاد بین روشنایی نواحی مختلف تصویر زیاد باشد، انتخاب تنظیمات نوردهی صحیح، باعث می شود تا بتوانیم از محدوده دینامیکی دوربین خود، بهترین استفاده را نموده و به ثبتی موفق دست یابیم.

 

 

محدوده دینامیکی و دوربین های دیجیتال

محدوده دینامیکی اکثر دوربینهای عادی و نیمه حرفه‌ای دیجیتال تنها حدود ۵ گام است. منظور از گام روش سنجش مرسوم نور در دوربین‌های عکاسی است که هر یک گام تفاوت به معنی دو برابر شدن شدت نور است. سنسور دوربین دیجیتال معمولا از نوع CCD یا CMOS هستند و هر چند CCD اندکی محدوده دینامیکی بالاتری دارد، ولی هر دو سنسور تقریبا محدوده دینامیکی معادل فیلم های اسلایدی نظیر Fuji Velia یا Kodachrome دارند. در مقایسه، امولسیون‌های چاپ رنگی ممکن است تا ۷ گام نوری محدوده دینامیکی قابل دسترس داشته باشند. فیلم‌های سیاه و سفید، نظیر T-Max, Tri-X یا HP-5، تا ۱۰ گام نوری محدوده دینامیکی در اختیار ما می‌گذارند، و بنابر این قادر به ثبت گستره شدت نوری وسیعتری هستند. بااین اوصاف، کاربران دوربین دیجیتال باید در مورد نورسنجی هوشمندتر و دقیق‌تر عمل کنند، چون محدوده نوری قابل استفاده بسیار کوچکتری برای کار در اختیار دارند. این مقاله سعی دارد روشهایی را نشان دهد که بتوان به بهترین نتیجه ممکن در عکس دست یافت. یکی از بهترین مشخصات دوربین های دیجیتال این است که عکاس می‌تواند فورا نتیجه نورسنجی خود را مورد بررسی قرار دهد. بیشتر دوربین‌های دیجیتال، وقتی شرایط نوری خوب است، کنترل خودکار کنتراست را بخوبی انجام می‌دهند. ولی وقتی شرایط نوری همانند یک روز روشن با سایه روشن‌های تند، پیچیده و نامناسب باشد، معمولا عکس خوب با مداخله عکاس و تنظیمات دستی بدست می‌آید. مثلا در یک روز آفتابی، دوربین‌های دیجیتال می‌توانند عکسهای با کیفیتی بگیرند، بخصوص عکس‌های مرسومی که افراد در پیش زمینه مقابل منظره ایستاده‌اند، ولی به شرطی که عکاس برای روشن کردن سایه های تند روی صورت، از فیل فلاش استفاده نماید. بطور کلی در شرایط نوری غیر معمول، مشکلات نورسنجی بروز می‌کند. در شرایط نوردهی بسیار تخت، نور با کنتراست شدید، عکاسی شب، و نظایر آن، نورسنجی خودکار دوربین دیجیتال ممکن است ناامید کننده باشد. البته، عکاسان با تجربه روش‌های زیادی برای استفاده از تنظیمات دستی چهت بهبود نتایج اتوماتیک سراغ دارند. جبران نوری، فیل فلاش، کارت ها و صفحات منعکس کننده یا رفلکتور، و موقعیت‌دهی هوشمندانه از جمله این روشها هستند. بعضی اوقات، باید منتظر شرایط نوری بهتر صبر کنیم. عکاسان چیره‌دست معمولا لیستی ذهنی از عکس‌های بالقوه در شرایط آب و هوایی و فضاهای مختلف در نظر دارند که ممکن است در شرایط نوری بسیار بد نیز، فرصت عکاسی خاصی برای آنها ایجاد نماید. اطلاعات قابل دسترسی که می تواند شما را در بهینه‌سازی نورسنجی راهنمایی نماید، به نوع دوربین دیجیتال شما بستگی دارد. خیلی از دوربین‌ها نواحی خارج از گاموت را به صورت نواحی چشمک زن در مانیتور دوربین نشان می‌دهند. معنی این اخطار این است که نواحی چشمک‌زن فراتر از محدوده دینامیکی تراشه تصویر دوربین هستند. در بعضی دوربین‌های ساده ممکن است تنها عکس گرفته شده را نشان دهد و تشخیص این که نورسنجی عکس گرفته شده دقیقا چگونه است کار مشکلی است که باید خودتان انجام دهید. عملا این کار خیلی سخت است، بخصوص اگر بخواهید تصویر را در روز روشن آفتابی در مانیتور دوربین بررسی کنید. یک ابزار عالی سنجشی که در دوربین‌های متوسط به بالا و دوربین‌های SLR دیجیتال موجود است، نمایش هیستوگرام است که ممکن است با چشمک زدن نواحی پر نور یا کم نور تصویر در نمایشگر نیز همراه شده باشد. روشهای استفاده هوشمندانه در محدوده دینامیکی قابل دسترس را می توان به سه دسته کلی تقسیم بندی کرد:

– روشهای نوردهی و فیلترها

– روشهای مربوط به زمان و موقعیت

– روشهای تنظیم دوربین و نورسنجی

استفاده از فیلترهای تراکم خنثی ND(Neutral Density) غیریکنواخت

اگر دوربین شما امکان اتصال فیلتر دارد ( روی دوربین SLR یا با استفاده از مبدل اتصال تجهیزات روی لنز دوربین‌های کامپکت)، فیلتر ND غیر یکنواخت که معمولا نیم آن تیره و نیمه دیگر شیشه معمولی یا با تیرگی کمتر با میزان اختلاف متفاوت است، یک ابزار بسیار مفید برای مدیریت محدوده دینامیکی عکس شماست. این فیلتر بیشتر توسط عکاسان طبیعت و عکاسان صحنه‌ای استفاده می‌شود. معمولا از این فیلتر، برای تاریکتر کردن آسمان درخشان بالای افق بهره گرفته می‌شود. اجزاء واقع در پیش زمینه بواسطه بخش روشن فیلتر بدون تاثیر باقی می‌مانند. با این فیلتر می‌توانید بدون اینکه پیش زمینه عکس بیش از حد تاریک شود، سایه روشن‌های ابرها و رنگ غنی آسمان را همزمان در عکس خود داشته باشید و بواسطه تبدیل نرم و آرام تیرگی به روشنایی فیلتر، اثر این تغییر روشنایی نیز در عکس قابل شناسایی نیست. فیلترهای ND در شدت‌های مختلف و معمولا از یک تا ۳ گام تغییر تیرگی عرضه می‌شوند. معمولا به تجربه دیده شده که فیلتر +۳ بیشتر مورد استفاده بوده است.

استفاده از فلاش سرخود دوربین برای افزایش نور

از فلاش دوربین خود برای نرمتر کردن نور‌های پرکنتراست از طریق افزودن نور به نواحی سایه استفاده کنید. در واقع، این بهترین استفاده از فلاش است، در صورتی که معمولا اگر فلاش به عنوان تنها منبع نوری استفاده شود نورهای شدیدی ایجاد می‌کند. اگر عکس نمای نزدیک یا ماکرو می‌گیرید و می‌خواهید از این نور پرکننده استفاده کنید، ممکن است با افزایش بیش از نیاز نور مواجه شوید، در چنین مواقعی اگر دوربین شما چنین امکانی دارد، نور فلاش را به نصف یا یک سوم کاهش دهید. بسیاری از دوربین‌ها چنین تنظیمی دارند، ولی بیشتر مردم هرگز از این امکان استفاده نمی کنند.

استفاده از فلاش خارجی برای نوردهی پیچیده تر

از یک فلاش خارجی برای افزایش بیشتر و کنترل‌شده‌تر نور استفاده کنید که با این کار با روشن‌تر شدن نواحی سایه، محدوده دینامیکی موجود در صحنه مورد عکاسی کمتر می شود. همچنین می‌توانید برای کنترل بهتر نور از دیفیوزر یا پخش ‌کننده نور بر روی فلاش و یا از بعضی انواع منعکس‌کننده‌های برخوردی استفاده کنید. معمولا استفاده از صفحه سفید بازتابدهنده نور یا استفاده از نور برخوردی فلاش به سقف، از روشهای مرسوم است. اگر دوربین شما امکان استفاه از فلش خارجی را ندارد، می‌توانید از فلاش های خارجی که در هر موقعیت دلخواه نصب شده باشد، با استفاده از سیستم slave flash که با نور فلاش دوربین، فلاش خارجی را فعال می‌کند، استفاده کنید.

تغییر نور موجود

اگر در فضای داخلی عکاسی می‌کنید، ممکن است بتوانید با خاموش یا روشن کردن چراغها و تنظیم نور ورودی از پنجره ها با پرده، نواحی روشن و تاریک شدید را کنترل کنید. به عنوان یک راه حل دیگر، برای کنترل شدت نور ورودی از پنجره ها، با قرار دادن یک صفحه نیمه شفاف می توان نور شدید ورودی آفتاب از پنجره را نرم‌تر کرد. برعکس، اگر نور خیلی تخت و بی‌حال است، چه در فضای داخلی یا خارجی، با استفاده از یک نور نقطه‌ای می‌توان نواحی روشن و سایه لازم را ایجاد کرد. این نور می‌تواند یک لامپ تنگستن یا لامپ‌های آفتابی قابل تنظیم باشند. اگر از لامپ تنگستن استفاده می‌کنید، تنظیمات تراز سفیدی دوربین را بررسی کنید تا مطمئن شوید که عکش شما ته‌رنگ نارنجی پیدا نمی‌کند.

استفاده از منعکس‌کننده برای پخش‌کردن نور 

از یک منعکس کننده نور که خارج از کادر عکاسی قرار دارد برای بازتاباندن نور فلاش یا نور محیط به سایه‌های تاریک استفاده کنید. برای منعکس کننده می‌توانید از کارتهای کوچک برای کار ماکرو، کارت‌های متوسط برای عکاسی از اجسام بیجان و پرتره یا صفحات تاشوی بزرگ برای عکاسی گروهی استفاده کنید. معمولا این منعکس‌کننده‌ها سفید هستند، ولی می‌توانند برای داشتن نوری شدیدتر نقره‌ای یا برای ایجاد گرمی در رنگها طلایی هم باشند. بعضی اوقات تغییر نوردهی برای عکستان امکان‌پذیر نیست و بنابر این نمی‌توانید از فیلتر استفاده کنید. در قسمت بعدی روش‌های مربوط به زمان‌بندی و موقعیت‌ عکسها برای کنترل کنتراست را مورد بررسی قرار خواهیم داد

به طور کلی ۲ نوع کنتراست وجود دارد. 

نوع اول، کنتراست نوری است که نمونه بارز آن تصاویر سایه نما یا سیلهوت میباشد که وجه تمایز آشکاری بین پیش زمینه تاریک و پس زمینه روشن وجود دارد و سوژه با اختلاف آشکاری در برابر پس زمینه قرار میگیرد. این نوع کنتراست به ویژه در عکسهای تک رنگ به شدت تاثیر گذار است (تنها عامل ایجاد تصویر در اینگونه عکسها اختلاف روشنایی بین قسمتهای مختلف کادر است) و عدم توجه به آن موجب افت کیفیت و ارزش عکس می شود. دوم، کنتراست رنگی است که کمتر استفاده می شود زیرا اغلب مردم توجه چندانی به آن ندارند و در واقع این نوع کنتراست در دنیای عکاسی رنگی مطرح می شود. گرفتن عکسی با کنتراست رنگی صحیح اندکی دشوار تر از نوع قبلی است.کنتراست رنگی دارای اهمیت خاصی است خصوصا آنجا که کنتراست کافی از نوع نوری وجود ندارد.به این تصویر توجه کنید:

 

 

در قسمت پایین عکس رنگی تبدیل به یک عکس سیاه و سفید (تک رنگ) شده (تصاویر سیاه و سفید ملاک مناسبی برای ارزیابی کنتراست نوری هستند زیرا همانطور که گفته شد تنها اختلاف روشنایی بین قسمتهای مختلف کادر عامل ایجاد تصویر است)و بررسی آن میتوان فهمید که از کنتراست نوری خوبی برخوردار نیست (تفاوت روشنایی بین قسمتهای مختلف تصویر چندان زیاد نیست) اما با این وجود عکس جذابیت خاص خود را داراست.  یک کنتراست رنگی خوب چه کاربردی میتواند داشته باشد؟هنگامی که نمی توان کنتراست نوری مطلوبی داشت از کنتراست رنگی به عنوان یک راه حل جایگزین استفاده می شود. در چنین شرایطی حتی یک لکه رنگی متضاد (دایره رنگها در زیر معرفی شده ورنگهای متضاد قابل شناسایی است) میتواند تاثیری فوق العاده داشته باشد.در تصاویر زیر در قسمت سمت چپ شاهد تصویری با رنگهای یکنواخت و فاقد کنتراست رنگی هستیم و در سمت راست تنها یک قسمت کوچک با گلهای قرمز به کادر اضافه شده که موجب ایجاد کنتراست در عکس و زیبایی بیشتر آن شده است.در این تصویر شاهد کنتراست رنگی پایینی هستیم اما به دلیل کنتراست مطلوب نوری، عکس جذابیت خاص خود را دارد و باید به خاطر داشت کنتراست رنگی پایین همیشه بد نیست و میتواند در آرامتر جلوه دادن صحنه نقش داشته باشد و در چنین تصاویری حال و هوای متناسب تری جهت عکس ایجاد نماید.

 

 

کنتراست معیاری برای سنجش وضوح رنگها و تصاویر. این مطلب برای آشنایی با مفهوم کنتراست نمایشگرها و کنتراست تلویزیون ها و کنتراست استاتیک و کنتراست دینامیک است کنتراست رنگ معیاری است برای تشخیص تفاوت موجود میان روشنترین سفید و تیره ترین سیاهی که در یک لحظه از جلوی چشمان ما می گذرد. هر چقدر کنتراست بالاتر باشد، صفحه نمایش توانایی نمایش تصاویر واضح تری را دارد. در حقیقت می توان به آن به عنوان فیلتری نگاه کرد که توانایی جذب و انعکاس نور را افزایش داده ، فشار زیادی به چشم وارد نمی کند و مبین میزان e-tone یا همان تفاوت میان تم سیاه و سفید است. به زبان ساده تر می توان گفت که هر چقدر کنتراست رنگ بیشتر باشد، کیفیت تصویر نیز بالاتر می رود.وظیفه اصلی کنتراست، ایجاد شفافیت و وضوح تصویر است. نمیدانم میدانید یا نه، که نمایشگرهای دو بعدی کنونی تمامی اجسام و اشیای سه بعدی را با کمک رنگها و سایه ها خلق میکنند و هرچه توان تفکیکی بین رنگها و سایه ها بیشتر باشد، وضوح تصویر نیز افزایش خواهد یافت. از این رو هر چه تقابل میان رنگها (کنتراست) بیشتر باشد، تفکیک بین اجسام مختلف و شبیه سازی سه بعدی محیط با کیفیت بالاتری امکان پذیر خواهد بود. به همین دلیل است که شرکتهای سازنده نمایشگر این همه درباره کنتراست بالای نمایشگرهای خود مانور تبلیغاتی میدهند. کنتراست در اصطلاح رایج به نسبت روشن‌ترین و تاریک‌‌ترین نقطه در صفحه‌نمایش گفته می‌شود. تمام صفحه‌‌نمایش‌ها از الگوی خاصی برای اندازه‌گیری میزان کنتراست استفاده می‌کنند که این موضوع به صورت اعداد مشخصی نمایش داده می‌شود. به طور کلی بیشترین میزان در سمت چپ و عدد حداقل در سمت راست نوشته می‌‌شود (۱۰۰۰:۱). در صفحه‌نمایش‌های با نور پس زمینه LED این تفاوت به میزان قابل توجهی افزایش یافت. کنتراست در صفحه‌نمایش‌های LED رقمی مابین ۱ میلیون تا ۱۰ میلیون نسبت به عدد پایه یا همان یک است. البته در برخی صفحه‌نمایش‌های LED میزان کنتراست به صورت دینامیک (پویا) درج می‌گردد که سبب تعجب کاربران می‌شود ولی این مقدار را باید بر عدد ۱۰۰۰ تقسیم کنید تا به نرخ رایج کنتراست دست یابید. به عنوان مثال اگر روی صفحه‌نمایشی مقدار کنتراست ۱۰۰۰۰۰۰ به یک نوشته شده است، یعنی میزان کنتراست ثابت آن ۱۰۰۰ به ۱ است.

 

 

یکی از اصطلاحاتی که در زمان خرید تلویزیون زیاد می شنوید "کنتراست" است. این اصطلاح یکی از مهمترین ویژگی های یک تلویزیون یا هر نمایشگری به حساب می آید. کنتراست در واقع معیاری است که بوسیله ی آن می توانیم فاصله ی بین روشن ترین سفید را با تاریک ترین سیاه تعیین کنیم. این ویژگی معمولا با نسبت عددی مشخص می شود که هرچه این عدد بزرگتر باشد نشاندهنده ی این است که تصویر از وضوح بالاتری برخوردار است. همانطور که می دانید در تلویزیون های دو بعدی یکی از پارامترهای اصلی برای ایجاد تصاویر واقعی تر ، نشان دادن دقیق رنگها و سایه ها است. به عبارتی هرچه رنگها واضح تر نمایش داده شود و تفکیک سایه ها و رنگها دقیق تر انجام شود ، تصویر نمایش داده شده واضح تر و واقعی تر به نظر می رسد. پس می توان گفت کنتراست معیاری برای تشخیص وضوح رنگها و تصاویر است. از سوی دیگر ، هرچه کنتراست بالاتر باشد ، میزان دریافت و انعکاس نورها و رنگ ها متناسب تر بوده و صفحه نمایش فشار کمتری را به چشمها وارد می کند.

 

 

در تلویزیون های قدیمی ، کنتراست عددی در حدود ۷۰۰:۱ بود ولی امروزه در بعضی تلویزیون ها می بینیم که کنتراست آنها ۲۰۰۰۰:۱ و یا حتی بیشتر اعلام می شود. البته ذکر این نکته ضروری است که برای سنجش کنتراست ، روش قراردادی واحدی وجود ندارد و ممکن است هر برند تعریف خاص خود را از کنتراست ارائه دهد. از همین رو اختلاف بین اعداد خیلی زیاد است. گاهی ممکن است تلویزیونی با کنتراست عددی پائین تر ، کیفیت بهتری نسبت به تلویزیونی با کنتراست عددی بالاتر داشته باشد.

 

 

شاید جالب باشد بدانید که کنتراست هر صفحه نمایش در اتاقهای مخصوص و کاملا تاریک سنجیده می شود. این اتاقها به گونه ای ساخته شده اند که تمامی تشعشعات منعکس شده از صفحه نمایش را کاملاً جذب می کنند و اجازه برگشت و یا روشن کردن محیط را نمی دهند. در تعاریف جدید ، صحبت از دو نوع کنتراست می آید .

 کنتراست استاتیک ، کنتراست دینامیک.

کنتراست استاتیک

به اختلاف شدت نوردهی هر نقطه در تصویر در یک فریم ثابت می گویند. مثلا در کنتراست ۲۰۰۰۰:۱  اگر نقطه سیاه را ۱ فرض کنیم ، هر نقطه در آن فریم قادر است حداکثر تا ۲۰۰۰۰ برابر شدت نوردهی داشته باشد.

 

 

کنتراست دینامیک

این اصلاح که خیلی گمراه کننده به نظر می آید معمولا با تلویزیون های LED بکار برده می شوند. این نوع کنتراست مربوط به شدت نوردهی یک نقطه در فریم های متوالی است که البته برخی از سازندگان ، سیاه را زمانی معیار قرار می دهند که پیکسل خاموش است و این روش محاسبه بجز ترفند تبلیغاتی چیز دیگری نیست . همانطور که گفته شد هیچ کدام از اینها نرخ استانداردی برای سنجش ندارند و اعداد با تعاریف مختلف بکاربرده می شود. شاید بتوان در کنار کنتراست دینامیک ، فرکانس یا همان زمان نوسازی صفحه را هم تعریف کرد. به زمانی که هر فریم نیاز دارد تا جایگزین فریم بعدی شود فرکانس تصویر می گویند. به عبارتی به سرعت و زمان تعویض فریم های تصویر فرکانس تصویر می گویند که هرچه این عدد کمتر باشد ، حرکت تصویر را به کندی و در اصلاح فریم به فریم می بینیم. و در آخر لازم است خاطرنشان کنیم که کنتراست، اصلی ترین معیار برای سنجش رنگها و  وضوح تصاویر است. در هنگام خرید تلویزیون حتماً به کنتراست توجه داشته باشید.

کنتراست ثابت و پویا

اگر به امکانات نمایشگرها علاقهمند باشید شاید به خاطر بیاورید که اندازه کنتراست تصویری نمایشگرها به طور معمول بین ۳۰۰ به ۱ تا ۶۰۰ به ۱ متغیر بود. این را نیز میدانید که این نسبت به همین صورت نمایش داده میشود. از چند سال پیش به این سو؛ تغییراتی شکل گرفت و این نسبت بهبود یافت و در بسیاری از نمایشگرهای جدید تا ۱۰۰۰ به ۱ با افزایش مواجه شد. اما در برخی مواقع دیده میشود که کنتراست تصویری برخی نمایشگرها را به صورت ۲۰ هزار به ۱ اعلام میکنند. نه اینکه این ادعا صحیح نیست، اما تعریف آن متفاوت است و بیشتر خریداران چیزی درباره آن نمیدانند.راستش را بخواهید هر شرکتی تعریف خاص خود را برای کنتراست ارایه میکند. به همین دلیل است که تعریف یکسانی وجود ندارد و گاهی اوقات دیده میشود که برخی نمایشگرها با کنتراست کمتر، کیفیت بالاتری از نمایشگری با کنتراست بیشتر دارند.در حال حاضر دو تعریف تجاری از کنتراست وجود دارد که به کنتراست ثابت (Static) و کنتراست پویا (Dynamic) مشهور شده اند. این را نیز گفته باشم که محاسبه کنتراست به طور معمول در اتاقهای کاملا تاریک و استاندارد انجام میشود. اتاق تاریک استاندارد، اتاقی است که تمامی تشعشعات منتشر شده در محیط اتاق را جذب میکند. نمایشگرهای LCDبیشتر در اتاقهایی قرار دارند که اگر تمامی منابع نور آن نیز قطع شوند باز هم مقداری از تشعشعات تابیده شده توسط نمایشگر را بازتاب میدهند و این امر موجب کاهش کنتراست میشود.نوع کنتراست پویا، بیشتر برای تلویزیونهای LCD استفاده میشود زیرا تصاویر آن تحرک بیشتری نسبت به نمایشگرهایLCD کامپیوترها دارند. البته برخی شرکتها از کنتراست پویا برای نمایشگرهای کامپیوتر نیز استفاده میکنند، زیرا افزایش ابعاد نمایشگرها موجب شده است که این موجودات به یک نیمچه تلویزیون تبدیل شوند. میتوان اینگونه بیان کر