دلیل استفاده از فلاش در عکاسی

دلیل استفاده از فلاش در عکاسی

انگیزه ساختن فلاش احتیاج به نور کافی وموثر بوده است. احتراق فلز منیزیم با نور خیره کننده اش اولین گام در این راه بود. به این صورت که گرد منیزیم را در ظرفی می ریختند و بعد از برداشتن در پوش لنز گرد را آتش زده و سپس عکس می گرفتند. بعدها منیزیم را به شکل سیم باریکی درآوردند که این سیم بعد از آتش گرفتن به صورت یکنواخت می سوخت و نوری سفید و خیره کننده پخش می کرد.

زمان تابش نور فلاش به صورتی است که در مدت زمانی کوتاه با باز بودن دهانه ی مسدودگر دوربین. نوردهی انجام می شود که این را همزمانی فلاش با مسدود کننده یا شاتر می گویند.

 

 

علامات استاندارد برای همزمانی در دوربین ها وجود دارد که هنگام عکسبرداری با فلاش خط شاخص بایستی روی آنها قرار بگیرد.

علامت M برای استفاده از نور روز و لامپ های یکبار مصرف است.

علامت X برای استفاده از فلاش الکترونیک است.

در بعضی از دوربین ها نیز علامت FP برای همزمانی با فلاشهای لامپی و مکعبی به کار می رود.

فلاش الکترونیک :

 

 

این نوع فلاش از محفظه ای پرگاز تشکیل شده است که نور زیادی را از خود ساطع می کند و می توان آن را هزاران بار مورد استفاده قرار داد. مدت زمان تابش نور از فلاشهای الکترونیک بسیار کوتاه است که این زمان بر حسب نوع فلاش و نیروی برق بین ۵۰۰/۱ تا ۲۰۰۰/۱ ثانیه و در فلاشهای الکترونیک اتوماتیک جدید تا ۵۰۰۰۰/۱ ثانیه نیز می باشد.

انواع فلاشهای الکترونیک:

۱- خیلی قوی :‌با قدرتهای بالاتر از ۱۰۰۰ ژول که در آتلیه های عکاسی مورد استفاده قرار می گیرد.

۲- متوسط : با قدرتهای بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ ژول که بیشتر در عکاسی مجالس و کارهای خبری استفاده می شود.

۳- کوچک : که برای آماتورها مناسب است و بیشتر با باتری کار می کند.

چشم الکترونیک:

چشم الکترونیک فلاش تنها نور برگشتی از موضوع را می خواند و آن را مبنای محاسبه و میزان نوردهی به طور خود کار قرار می دهد. اصولاْ عمل شارژ کاندنسور فلاش ۱۰ ثانیه طول می کشد اگر این زمان بیش از ۳۰ ثانیه شد. باید باطری فلاش را تعویض کرد.

علت کم شدن نور فلاش :

فاصله ی مدت عکاسی : ‌پس از عکاسی با فلاش مدتی طول می کشد تا کاندنسور فلاش مجدداْ‌ شارژ شود. اما روشن شدن چراغ به این معنی نیست که کاندنسور کاملاْ شارژ شده است.

۲- تغییر وضع کاندنسور: اگر فلاش الکترونیک برای مدت یک ماه یا بیشتر مورد استفاده قرار نگیرد. کاندنسور آن تغییر وضع می دهد و برای شارژ باید مجدداْ‌ تحت جریان قرار بگیرد. در این هنگام دستگاه بیش از حد نیرو می گیرد و سبب تضعیف باطری می شود. اگر فلاش شما قابل استفاده با برق شهر است. آن را برای مدت یک ساعت با برق شهری شارژ کنید و ۵ یا ۶ با دکمه فلاش را فشار دهید.

نکاتی در مورد عکاسی با فلاش :‌

در هنگام استفاده از فلاش به سطوح براق توجه کنید (‌حتی در پس زمینه عکس) در مواقعی که نور فلاش مستقیم به آنها بتابد. انعکاس آنها آزار دهنده است. سطوحی مثل :‌آینه ؛ شیشه تابلوها؛‌چوبهای پولیش شده براق و اشیا فلزی و … البته می توان در برابر این نوع سطوح ؛‌به طور مایل از یک سمت با فلاش عکاسی کرد.

 

 

در موقع عکاسی با فلاش نورهای سالن یا اتاق را کاملا روشن بگذارید. این کار باعث می شود در موقع عکاسی پرتره رنگی از قرمز شدن چشم برخی از افراد جلوگیری شود..این انعکاس در نتیجه ی تاریک بودن محیط و باز شدن مردمک چشم در لحظه ی روشن شدن فلاش صورت می گیرد. راه دیگر اینکه از این افراد بخواهید که مستقیماْ به دوربین نگاه نکنند . این کار نیز مانع بروز لکه ی قرمز می شود.

محاسبه ی نور و تعیین دیافراگم مناسب :

برای تعیین دیافراگم در برابر قدرت نور فلاش؛ سازندگان یک روش ساده ابداع کرده اند که عبارت است از به کار بردن عدد راهنما.

عدد راهنما حاصلضرب دیافراگم در فاصله است. که برحسب فوت (‌هر متر معادل ۳/۳ فوت است)‌

برای بدست آوردن میزان صحیح گشودگی دیافراگم عدد راهنما را بر فاصله ی موضوع از دوربین بر حسب فوت تقسیم می کنیم؛

مثال :‌ اگر عدد راهنما ۸۰ و فاصله موضوع از دوربین ۱۰ فوت باشد. دیافراگم مناسب ۸ است.(‌با فیلم ISO/21 )‌

اگر عدد راهنمای یک فلاش بر حسب متر باشد. مثلا برحسب متر ۳۲ باشد و سوژه در ۴ متری باشد . مستقیماْ عدد راهنما را بر فاصله تقسیم می کنیم. که دراین صورت ۳۲ تقسیم بر ۴ عدد دیافراگم ۸ را به ما میدهد . دقت کنید که :‌

۱- عدد راهنما برحسب متر است یا فوت (‌بیشتر برحسب متراست)

۲- برای حساسیت های مختلف فیلمها عدد راهنما فرق می کند . که بسیار نکته مهمی است.

اصلاحاتی که لازم است :‌

در صورتی که موضوع شما بسیار تیره باشد یا محل عکسبرداری بسیار بزرگ باشد. از آنچه عدد راهنما نشان می دهد. یک درجه دیافراگم را باز تر کنید. برعکس وقتی رنگ سوژه یا محیط بسیار روشن است دیافراگم را یک درجه ببندید.

 

 

در مواقعی که فلاش از دوربین جداست و با سیم اتصال به آن وصل شده :‌

۱) اگر لامپ در نزدیکی دوربین باشد – عادی

۲) اگر لامپ در یک طرف موضوع باشد با یک درجه دیافراگم بازتر

۳)‌ اگر لامپ کاملاْ در پشت موضوع به صورت ضد نور باشد با دو درجه دیافراگم بازتر باید عکس گرفت.

تعیین دیافراگم در فلاشهای الکترونیک به سه صورت ممکن است :

۱) عدد راهنما که ذکر شد.

۲)‌ فلاش متر :‌نور سنج مخصوصی است که برای محاسبه دیافراگم لازم با فلاش ساخته شده است و با نورسنج عادی فرق دارد و معمولا حرفه ای ها از آن استفاده می کنند.

۳) فلاشهای مجهز به چشم الکترونیک :‌ پس از تنظیم درجه فلاش برای حساسیت فیلمی که در دوربین است. درجه دیافراگم مورد نظر نیز براساس آن تنظیم می شود.وقتی دکمه شاتر فشرده می شود ؛ در همان لحظه نور فلاش به موضوع می رسد و پس از انعکاس به چشم الکترونیک فلاش باز می گردد و دستور قطع نور فلاش صادر می شود. به این صورت دیگر لازم نیست در هر عکسبرداری فاصله را سنجید و دیافراگم را عوض کرد. معمولا این محاسبه خود کار برای فاصله ی یک دوم متر تا ۷ متر امکان دارد.