نحوه عکاسی از ستارگان چگونه است

آسمان شب همواره در ذهن بشر به عنوان نماد شکوه و جلال مطرح بوده است. آسمان شب، جادویی، رازآلود و چشم نواز است. تعجبی نیست که با توسعه تکنولوژی عکاسی از اشیا، ما لنزهایمان را به سمت آسمان شب و زیبایی مسحور کننده اش چرخاندیم. با این حال گرفتن عکس های زیبا از آسمان شب، چیزی فراتر از این است که صرفا دوربینتان را بیرون بیاورید. این کار نیازمند انتظار زیاد برای مشاهده ستارگان است و باید طوری عمل کنید که گویی فردایی وجود ندارد. در این حین باید به دشواری های تاریکی شب غلبه کنید و عکس های خاطره انگیزی بگیرید تا سالها مردم درباره آن صحبت کنند.

 

به دنبال بهترین شرایط باشید

بازدید ادامه مطالب با کلیک روی این مطلب

عکاسی از ستارگان

 

شرایط جوی بر عکاسی شما از ستارگان بسیار تاثیرگذار است. حالت ایده آل آسمانی کاملا تاریک و سیاه، آسمانی صاف و بدون ماه و اندکی ابر، لایه نازکی از اتمسفر و یک پیش زمینه جذاب است. به خاطر داشته باشید عکاسی از آسمان پر ستاره همچنان از زیرمجموعه های عکاسی منظره است.اگر پیش زمینه یک محل مخروبه، بدون کاراکتر و بدون زیبایی بصری باشد، توجه بیننده را از ستارگان دور خواهد کرد، حتی اگر آسمان در عکستان فوق العاده باشد. تعادل در زیبایی آسمان و پیش زمینه از ضروریات کار است.

به همراه داشتن تجهیزات مناسب

به همراه داشتن تجهیزات مناسب در این نوع عکاسی بسیار ضروری است. اگرچه عکاسان بسته به سبک و سلایق خودشان از تجهیزات مختلفی استفاده می کنند، اما لیست زیر نقطه شروع بسیار مناسبی است:

یک دوربین که دارای حداقل ایزوی ۳۲۰۰ که قادر به عکاسی با فرمت RAW باشد.

دیافراگمی بین f/1.8 تا f/3.5

سه پایه

ریموت برای شاتر

هد لامپ فلاش اکسترنال

باتری و کارت حافظه اضافه

 

 

عکاسی از ستارگان به مثابه منابع نور نقطه ای

این روش، یکی از روش های موجود برای عکاسی از ستارگان در آسمان صاف و تاریک شب است. عکاسی از ستارگان به عنوان منابع نور نقطه ای، عکس های زیبا و خاطره انگیز می آفریند که بیننده به سادگی آنها را فراموش نخواهد کرد.نکته در به کار گیری دیافراگم است. کار را با بازترین دیافراگم موجود که لنزتان اجازه می دهد آغاز کنید. برای این حالت، سرعت شاتر مناسب حدود ۲۰ ثانیه است. اگر بیش از این مقدار را تنظیم کنید، ستارگان تار خواهند شد. برای داشتن نوردهی مناسب، تا جایی که لازم است، ایزو را بالا ببرید.شما باید به نحوه ترکیب بندی هم دقت کنید. عکاسی از ستارگان به عنوان منابع نور نقطه ای در همه شرایط خروجی مناسبی در پی نخواهد داشت. اگر در پیش زمینه تان عناصر جذاب داشته باشید- مانند ردیفی از درختان در شیب یک دره- عکاسی از ستارگان به شکل نقطه ای ایده آل خواهد بود، چرا که به جای منحرف کردن چشم بیننده از پیش زمینه، مکمل آن خواهد بود.

 

 

رد ستارگان

رد ستارگان (star trails) از معمول ترین و ساده ترین انواع عکاسی از ستارگان است. به چه دلیل؟ به این دلیل که شما با چرخش زمین هارمونی و هماهنگی دارید. عکاسی از رد ستارگان چیزی جز ترکیب بندی صحنه (مناظر شهری گزینه های مناسبی هستند)، فوکوس بر روی بی نهایت و تنظیم دوربین روی حالت Bulb نیست.نکته کار در این است که عکاسی را با تکرار و زمان نوردهی کم حدود ۳۰ ثانیه انجام دهید، سپس می توانید چند عکس را در پردازش نهایی با هم ترکیب کنید (انباشتن یا stacking عکس ها). در این روش نویز دیجیتال به حداقل مقدار خود خواهد رسید و فاکتور بی اهمیتی در کارتان خواهد بود.البته برای این کار به یک کارت حافظه خالی با ظرفیت بالا و تعدادی باتری اضافه نیاز خواهید داشت. همچنین منطقی است که برای عکاسی با وقفه های زمانی معین، یک دستگاه جانبی اینتروالومتر (intervalometer) جهت انجام زمان بندی عکس هایتان به همراه داشته باشید تا تعداد و زمان نوردهی عکس هایتان را به راحتی کنترل کنید.قانون آخر که مهترین قانون است: هرگز دوربینتان را قبل از پایان یافتن نوردهی لمس نکنید. (مگر اینکه عکس های غیر ایده آلی بخواهید.

 

 

اضافه کردن پیش زمینه

همانطور که پیش تر اشاره کردیم، داشتن پیش زمینه مناسب در عکس های آسمان شب از ضروریات است و جلوه زیبایی به عکستان خواهد داد. عکس هایی که شامل پیش زمینه عالی هستند، همواره چشم نواز تر شناخته می شوند. نکته اینجاست که نباید پیش زمینه حواس مخاطب را از ستارگان منحرف کند و برعکس.هنگامی که پیش زمینه جالبی را در عکستان می آورید، با نورپردازی مناسب آن می توانید کیفیت کلی عکس آسمان شبتان را افزایش دهید. شما می توانید پیش زمینه را بسته به شرایط و موقعیت به روش های مختلفی نورپردازی کنید.می توانید به یک منبع نوری ثابت اتکا کنید. به جهت ایجاد نشدن نقاط بیش از حد نوردهی شده، نور را در حین باز بودن شاتر، در نقاط مختلف صحنه حرکت دهید.گزینه دیگر استفاده از تکنیک HDR (دامنه دینامیک بالا – high dynamic range) است. این کار مستلزم گرفتن چندین عکس، براکت گذاری (bracketing) و یا حتی تغییر زمان نوردهی است. در این حالت باید یک بار نورسنجی را بر اساس پیش زمینه انجام داده و عکاسی کنید و سپس آن را با عکس مناسبی از آسمان ترکیب کنید.

صحبتی کوتاه در مورد ابرها

حضور ابر در آسمان به این معنا نیست که باید بیخیال گرفتن عکس های هیجان انگیزی از ستارگان شوید. ابرها حالت جالبی به عکستان می دهند، به طوریکه باعث می شوند تنها تعداد محدودی از ستارگان در آسمان مشاهده شوند.بدترین حالت برای عکاسی پوشش کامل آسمان توسط ابرها است، اما اگر تعداد اندکی ابر در آسمان وجود داشته باشد و ستارگان در میان آنها قابل مشاهده باشند، حالت زیبایی به وجود خواهد آمد.

شب را مال خود کنید

مزیت دیگر عکاسی از ستارگان در آسمان شب، سکوت و آرامشی است که در حین کار از آن لذت خواهید برد. در این سکوت هیچ صدایی شما را آزار نخواهد داد و می توانید عکس هایی عالی، که خود را برای گرفتن آنها به دقت آماده کرده اید، ثبت کنید. این شرایط حالتی ایده آل برای تمرکز و تمرین بیشتر برای هر چه بهتر کردن عکس هایتان است.همچنین اگر بخواهید می توانید یک فلاسک چای با خود همراه داشته باشید و مدت زمانی را به تماشای آسمان زیبا بنشینید.اگر فکر می‌کنید که این گونه عکاسی بسیار پیچیده و سخت است، باید بگویم که اندکی اشتباه می‌کنید. واقعیت آنست که با داشتن امکانات حداقلی این کار و اندکی گذاشتن وقت، می‌توانید به اندازه وسع خود از ستارگان عکاسی کنید. در این مقاله قصد داریم چند توصیه و ترفند و همچنین کلیاتی درمورد عکاسی از آسمان شب را به شما آموزش دهیم. پس با فرانت همراه باشید.

چی لازم داریم؟

قطعاً امکاناتی برای گرفتن عکس از ستارگان لازم است. اما اینجا چیزهایی را به شما پیشنهاد می‌کنیم که با داشتنشان قطعاً به نتیجه بهتری خواهید رسید:

۱ . دوربین فول فریم؛ برای داشتن گستره حساسیت (ISO) بیشتر

۲ . لنز فیش‌آی؛ برای ثبت پهنه وسیع‌تری از آسمان در عکس

۳ . سه پایه؛ برای ثابت ماندن دوربین در نوردهی‌های طولانی

بدون داشتن این امکانات هم می‌توانید از آسمان شب عکاسی کنید، اما قطعاً در کیفیت کارتان تاثیر خواهد گذاشت. البته بدون سه پایه می‌توان گفت که تقریباً غیرممکن است و با نداشتن لنز فیش آی کمی کار سخت می‌شود، اما با نداشتن دوربین فول فریم می‌توان کنار آمد.

 

 

تنظیمات دوربین چی باشه؟

عکسی که در بالا می‌بینید با این تنظیمات گرفته شده‌است؛ دیافراگم f/2.8 ، سرعت شاتر ۲۵ ثانیه و حساسیت (ISO) ۱۶۰۰ . تقریباً با این تنظیمات به چنین عکسی دست پیدا خواهید کرد.تذکر : عکس از آسمان شب، درحالی که ماه کامل و یا حتی نیمه ماه در قاب است امکان پذیر نیست. به صورت کلی نباید هیچگونه منبع نوری‌ای قدرتمند‌تر از ستارگان در قاب وجود داشته‌باشند. از سویی دیگر باید در محلی عکاسی کنید که به میزان لازم از شهر فاصله داشته‌باشد. نزدیکی به شهر باعث تاثیر نور آن بر عکس می‌شود که اصطلاحاً به این مساله «آلودگی نوری» می‌گویند.

 

 

چرا باید تنظیمات دوربین اینجوری باشه؟

مهم‌ترین قسمت تنظیماتی که گفته شد، سرعت شاتر است که نباید کند‌تر از ۲۵ ثانیه باشد. سرعت کند‌تر باعث ثبت حرکت ستارگان (در اصل گردش زمین) در عکس می‌شود. ثبت حرکت ستارگان در عکس، گونه دیگری از عکاسی است که با این گونه که ما درحال بحث درباره آن هستیم متفاوت است. پس اگر قرار باشد با سرعت شاتری بین ۱۵ تا ۲۵ ثانیه عکاسی کنید، نیاز به جبران کمی نور هستید. بازترین دیافراگمی که با لنزهای فیش‌آی به آن دست خواهید یافت f/2.8 است که در این صورت همچنان نور برای ثبت عکس شما کافی نخواهد بود. اینجاست که پای حساسیت (ISO) به بحث باز می‌شود، تا به نوردهی عکس کمک کند. با داشتن  دوربین فول فریمی مانند Canon 5D MK III یا Nikon D800 ، به راحتی می‌توانید حساسیت دوربین را تا ۲۰۰۰ بالا ببرید و اثر آنچنانی‌ای از نویز در عکس نبینید. در ادامه بحث نحوه کم کردن نویز در لایت روم را آموزش می‌دهیم.

 

 

ویرایش عکس در لایت‌روم

من همیشه عکس‌هایم را در لایت‌روم به صورت گسترده‌ای ویرایش و روتوش می‌کنم. من معمولاً بیش از یک پله نوردهی را در لایت‌روم افزایش داده و از کاهنده نویز (Noise Reduction) برای از بین بردن نویزهای رنگی ناخواسته که هنگام استفاده از مقادیر حساسیت بالا ایجاد می‌شود استفاده می‌کنم. عکسی که در زیر می‌بینید یکی از عکس‌هایی است که آن را پس از ثبت توسط لایت‌روم ویرایش کرده‌ام.

 

 

و حالا تنظیماتی که در لایت رم برای ویرایش این عکس به‌کار گرفته‌ام می‌بینید.

 

 

۱ . در قسمت اول می‌بینید که مقادیر سفیدی (whites) را به میزان +۴۶ افزایش داده‌ و مقادیر سیاهی (blacks) را به -۵۲ کاهش داده‌ام. من قصد داشتم که بین درخشش ستارگان و تاریکی آسمان کنتراست شدیدی ایجاد شود و این کار برای رسیدن به این هدف بهترین روش است. بالا بردن مقدار وضوح (clarity) به میزان +۵۵ نیز به همین دلیل است. از طرفی میزان غلظت رنگ‌ (saturation) را نیز افزایش داده‌ام تا رنگ ستارگان به بهترین شکل خود نمایش داده شود.

۲ . در قسمت دوم می‌بینیند که اندکی وضوح عکس را از طریق پنل sharpening افزایش داده‌ام تا ستارگان برجسته‌تر به‌نظر بیایند. از طرف دیگر از پنل کاهنده نویز (Noise Reduction) استفاده کرده‌ام تا نویزهایی که به دلیل بالا ببردن وضوح ایجاد شده‌اند از بین بروند و به همین دلیل بخش رنگ (color) همین پنل را نیز افزایش داده‌ام.

مثل حرفه‌ای‌ها شو

در این قسمت با معرفی پنل split toning و نحوه کار با اسلایدرهای آن، به شما نشان می‌دهم که چگونه می‌توانید جلوه‌ای جادویی و البته حرفه‌ای به عکس خود ببخشید. در قسمت پایینی آسمان در عکس، ته مایه‌ای فیروزه‌ای رنگ مشاهده می‌کنید که این رنگ با بالا بردن اسلایدر رنگ در قسمت سایه‌ها (Shadows) ایجاد شده‌است.

 

 

همچنین می‌توانید با کم و زیاد کردن اسلایدرهای temperature و Hue تاثیرات رنگی متفاوت و جذابی بر روی عکس خود بگذارید. در نمونه پایین تاثیر سه روش اعمال temperature و Hue را بر روی عکس مشاهده می‌کنید.

 

 

نکته دیگری که می‌خواهم بگویم این است که ستارگان و آسمان شب را به عنوان زمینه عکس خود قرار دهید و درپیش‌زمینه و یا اطراف قاب از درخت، کوه، خانه و یا هر آبجکت دیگری استفاده کنید. این باعث ایجاد جلوه‌ای جذاب‌تر در عکس شما شده و آسمان را ملموس‌تر جلوه می‌دهد.

 

 

پیشنهاد میکنم از محل قرارگیری کهکشان راه‌شیری مطلع شوید و سعی کنید کمی آنها را بشناسید. خوشبختانه به لطف اپلیکیشن‌هایی که به راحتی در دسترس هستند، رسیدن به این منظور کار سختی نیست.عکاسی از آسمان شب میتونه یکی از لذت بخش ترین، خاطره انگیزترین و هیجان انگیز ترین تجربه ها باشه و ممکنه برای خیلی ها یه کار سخت و غیر قابل انجام دادن به نظر برسه. اگه یه دوربین DSLR دارین که داره گوشه ی خونه خاک میخوره و تا به حال به غیر از گرفتن سلفی یا عکس های دست جمعی دوستانه کاربرد دیگه ای براتون نداشته، الان وقتشه که دست به کار شین. میخوایم نکات رایج و ساده ای که باید برای عکاسی از ستاره ها رعایت کنین رو با هم یاد بگیریم، تا ما هم بتونیم عکس های با کیفیت و حرفه ای از زیبایی های دنیای شب ثبت کنیم.

توی این مطلب، تنظیمات عمومی برای دوربین های DSLR به منظور عکاسی از ستاره ها رو ذکر کردیم. این تنظیمات بر اساس دوربین کنون ۷۰۰ دی تعیین شدند، اما برای دوربین های دیگه هم با کمی بالا و پایین شدن منطبق هست. نکات ساده و ابتدایی برای عکاسی از ستاره ها در شب رو با هم یاد بگیریم. به عنوان مثال تنظیمات زیر برای دوربین کنون ۷۰۰ دی مناسبه:

لنز: زیگما۱۰-۲۰mmf/4-5.6سوپرواید

دیافراگم: f/4.0

فوکوس: بینهایت

ایزو: ۲۰۰

اکسپوزر: ۳۰ثانیه

دیافراگم:

برای عکاسی از ستاره ها به مقدار زیادی از نور ستاره ها احتیاج دارین. برای لنزی با مشخصات بالا دیافراگم f/4.0 واید ترین حالته. طبیعتا برای این عکس شما می خواین که بر روی همه چیز تا جایی که ممکنه فوکوس بشه، برای این کار فوکوس رو روی بینهایت تنظیم می کنیم. بهترین کار برای عکاسی از ستاره ها زمانی که سوژه ای جز ستاره ها در نزدیکی شما وجود داشته باشه اینه که در این حالت دو عکس مشابه بگیرین؛ یکی با فوکوس بینهایت بر روی ستارها و دیگری با فوکوس بر روی سوژه ی نزدیک و بعدا این دو عکس رو با همدیگه ترکیب کنین.

فوکوس:

اگر عنصری در پیش زمینه که فاصله ی کمتری نسبت به ستاره ها با شما داره وجود نداشت فوکوس رو دستی تنظیم کنین، چون دوربین شما قادر نیست در تاریکی کامل فوکوس کنه و شما هم نمی خواین عکسی تار و غیر واضحی داشته باشین.

اکسپوژر:

برای اینکه متوجه بشید حداکثر زمانی که میتونید دریچه دوربین رو در معرض نور قرار بدین چقدره از قانون ۵۰۰ استفاده کنین. ۵۰۰ رو به فاصله کانونی لنزتون تقسیم کنین و نتیجه عددی میشه که یک ایده میتونه بهتون بده که در یک ثانیه تا کجا می تونین پیش برین (بعضی از منابع به جای این عدد عدد ۶۰۰ رو پیشنهاد میدن بعضی هم عدد ۴۵۰ اما به هر حال ۵۰۰ بهتر به نظر میاد). هرچقدر این زمان طولانی تر باشه، با توجه به حرکت زمین ستاره ها و اجرام نورانی آسمان رد طولانی و نورانی تری از خودشون به جا می گذارن. با توجه به نوع لنز ۳۰ ثانیه زمان معقولی به نظر میاد تا ردی هم به جا نمونه. هرچقدر لنز شما بلند تر باشه این زمان کمتر میشه.

ایزو:

اگه در صحرا یا کویری باشید که هیچ آلودگی نوری در اطرافتون وجود نداشته باشه، ستاره ها به خوبی خودشون رو در آسمون نشون میدن و نیازی به کمک ایزو برای دریافت نور نیست. در این حالت بهتره از ایزوی کم و دیافراگم گسترده استفاده بشه، پس ایزوی ۲۰۰ مناسبه. با این تنظیمات نویز کمتری هم ایجاد میشه. همچنین ایزوی پایین کمک می کنه تا نور های روی زمین به حالت خیلی نورانی و اور اکسپوز در نیان.اما اگر شما در نزدیکی شهری عکاسی می کنید و ستاره ها به خوبی مشخص نیستند، بهتره که ایزو رو به ۱۰۰۰ تغییر بدین. همین طور زمانی که ماه در آسمان به صورت درخشان وجود داره می تونین ایزو رو بیشتر کنین.حتی اگه پایدارترین دست ها رو هم داشته باشین، برای عکاسی از ستاره ها اون هم زمانی که دهانه ی دوربین برای دریافت نور برای مدت زیادی بازه، باید دوربین رو بر روی سطحی پایدار بگذارین و بهترین گزینه برای این کار سه پایه دوربین هست. برای این نوع عکاسی بهتره سلف تایمر رو روی ۲ ثانیه یا ۱۰ ثانیه تنظیم کنین ( در صورت امکان هم از شاتر از راه دور استفاده کنید) تا کمترین لرزشی عکستون رو خراب نکنه.

محل عکاسی:

پیدا کردن محل مناسب این نوع عکاسی خیلی مهمه. بهتره برای عکاسی از آسمان شب در محلی عکاسی کنید که از شهر ها و آلودگی های نوری دور باشه حتی مقدار کمی از آلودگی های نوری می تونه عکس شما رو به کلی تغییر بده. در این نوع عکاسی به اضافه ی ستاره ها، سوژه های دیگه ای هم در اطراف خودتون و در طبیعت انتخاب کنید تا با زمینه ای از آسمان و ستاره ها ترکیب بشه و عکس رو زیبا تر نشون بده، چون ستاره ها و دشت خالی به تنهایی کمی خسته کننده هستند. شما می تونید سوژه هایی مثل: کوه درخت، جاده و یا هر چیزی که این ترکیب رو جذاب تر می کنه و باعث جلب توجه میشه رو به زمینه ای از ستاره ها اضافه کنین.یکی از مواردی که در عکاسی از آسمان شب مفید است، چراغ قوه‌ی خوب می‌باشد. البته این مورد لازم نیست ولی بسیار مفید واقع می‌شود. داشتن لباس گرم و حتی لباس‌هایی برای در نظر گرفتن تغییرات آب و هوایی و بارش‌های آسمانی هم مفید هستند. شرایط را در نظر بگیرید و خود را به خوبی آماده کنید چرا که ممکن است چند ساعت مشغول باشید.اگر عکسی که تهیه می‌کنید، شامل پیش‌زمینه هم می‌شود، بهتر است از قرار گرفتن آن در فوکوس دوربین اطمینان حاصل کنید. اگر دوربین شما یک دوربین زاویه باز است، احتمالاً هم بخش‌های پیش‌زمینه و هم ستارگان در فوکوس قرار می‌گیرند، حتی اگر گشادگی دیافراگم زیاد باشد. لذا اگر دوربین شما زاویه باز است یا لنز چشم‌ماهی دارد، می‌توانید از همان ابتدای کار فوکوس را روی بی‌نهایت تنظیم کنید.

 

  

برخی لنزها چنین عنوانی ندارند، در این صورت حین استفاده از فوکوس خودکار، تاباندن نور زیاد روی سوژه‌هایی که در پیش‌زمینه قرار دارند، نتیجه می‌دهد. اگر نور چراغ قوه کم است، چراغ قوه را در نزدیکی سوژه روی زمین مستقر کنید و سراغ دوربین بروید. فوکوس را تنظیم کنید و بعد از اینکه سوژه‌ها در فوکوس قرار گرفتند، حالت فوکوس را به MF یا Manual Focus که همان فوکوس دستی است، تغییر دهید. اگر این مرحله را انجام ندهید، دوربین در هنگام جذب نور، مجدداً سعی در پیدا کردن و فوکوس روی سوژه‌ها خواهد کرد و لذا مجبور می‌شوید که مرحله‌ی تنظیم فوکوس را مجدداً انجام دهید. در انتخاب ترکیب عکس توجه کنید که هیچ منبع نور مستقیمی همچون چراغ‌های خیابان در آن وجود نداشته باشد. تا این مرحله ترکیب عکس را انتخاب و بخش‌های مهم را در فوکوس دوربین قرار داده‌اید. اگر دوربین شما مثل دوربین‌های قدیمی فیلم عکاسی ندارد، می‌توانید عکس‌های آزمایشی بگیرید و برای تهیه عکس نهایی آماده شوید. Exposure یا پرتوگیری ۲ یا ۳ دقیقه‌ای با حساسیت (ISO) بالا و Aperture یا گشادگی دیافراگم باز، جهت حرکت ستارگان را به شما نشان خواهد داد، در این صورت مرکز دوائری که ستارگان روی آن می‌چرخند، برای شما مشخص می‌شود. قرار دادن مرکز چرخش ستارگان در موقعیت مناسب یکی از مهم‌ترین عوامل در انتخاب ترکیب عکس است. بنابراین آن را با حوصله و دقت مورد بررسی قرار دهید. به نمونه عکس‌هایی که در این مقاله ارائه شده توجه کنید تا برخی از شیوه‌های ترکیب جالب مرکز چرخش ستارگان را به صورت تصویری ببینید. به عنوان مثل وقتی مرکز چرخش با قله‌ی یک کوه و یا نوک یک معبد و برج، متقارن می‌شوند، حاصل کار تصویر جالب و خلاقانه‌ای است.با حوصله ترکیب عکس را انتخاب کنید و برای اطمینان از صحت فوکوس، از بزرگنمایی در نمایشگر دوربین خود استفاده نمایید. همیشه مراقب فوکوس باشید که مبادا تنظیم آن بر هم خورده و حاصل کار چند ساعتی شما را خراب کند.

در مورد White Balance یا توازن رنگ سفید چه کنیم؟

توازن رنگ سفید هم به تنهایی یک مقاله‌ی آموزشی کامل است، بنابراین همه چیز را خلاصه می‌کنیم. در این مورد بهتر است بیشتر جست و جو و مطالعه نمایید.منظور از توازن رنگ سفید، میزان گرمی یا سردی رنگ سفید است. یک جسم سفید در عکاسی با رنگ‌های سرد، کمی آبی به نظر می‌رسد و در عکاسی با رنگ‌های گرم، ته‌رنگ نارنجی دارد. برای عکاسی از آسمان شب استفاده از توازن رنگ سفید تنگستن یا Tungsten مطلوب است چرا که ته‌رنگ آبی را به آسمان شب اضافه می‌کند. هنگام عکاسی زیر نور لامپ تنگستن، با توجه به نارنجی یا زرد بودن نور، رنگ‌ها کمی گرم‌تر از حالت طبیعی خود به نظر می‌رسند. لذا اگر به دوربین خود بگوئید که زیر نور چنین لامپی عکس می‌گیرید، دوربین به صورت خودکار ته‌رنگ آبی را به عکس اضافه می‌کند تا گرمی نورپردازی را خنثی کند.گزینه‌ی دیگر استفاده از توازن رنگ سفیدی است که متضاد ۱۰ هزار کلوین می‌باشد. در این حالت آسمان رنگی متمایل به نارنجی خواهد داشت.

 

 

استفاده از حالت خودکار یا Auto باعث می‌شود که آسمان ته رنگ قهوه‌ای داشته باشد و حاصل کار جالب نخواهد بود. برای تغییر توازن رنگ سفید باید سراغ دفترچه راهنمای دوربین خود بروید و یا در مورد آن جست و جو کنید. انجام این تنظیمات برای بهبود عکس لازم است بنابراین با حوصله عمل کنید. به عنوان مثل اگر نور چراغ قوه‌ی شما کم باشد و نتوانید سوژه‌های پیش‌زمینه را به خوبی روشن کرده و فوکوس را تنظیم کنید، در نهایت حاصل کار مطلوب نخواهد بود.برای روشن کردن پیش‌زمینه می‌توان از چراغ قوه‌های مختلفی استفاده کرد. توازن رنگ سفید مشخص می‌کند که کدام چراغ قوه برای انجام این مهم، مناسب‌تر است.نور چراغ قوه‌های LED ته‌رنگ آبی دارد، بنابراین اگر برای عکاسی از حالت تنگستن استفاده کنید، سوژه‌های پیش‌زمینه به صورت غیر طبیعی آبی‌رنگ می‌شوند چرا که علاوه بر نورپردازی آبی رنگ، دوربین هم ته‌رنگ آبی به عکس اضافه کرده است. برای رفع مشکل بهتر است از چراغ قوه‌های زنون یا نئون استفاده کنید چرا که رنگ نور آنها، گرم‌تر است و مشکل آبی شدن سوژه‌ها را خنثی می‌کنند.اگر تنها چیزی که در دسترس است، چراغ قوه‌ی LED است، از مشمای نارنجی رنگ استفاده کنید و رنگ نور آن را تغییر دهید، گرچه این روش منجر به کاهش توان موثر چراغ قوه می‌شود.روش دیگر استفاده از توازن رنگ سفید ۱۰ هزار کلوینی است که ته‌رنگ آبی نور چراغ قوه‌های LED را با گرمای خود خنثی می‌کند و رنگ عناصر پیش‌زمینه، طبیعی به نظر می‌رسد.بنابراین قاعده‌ی کلی این است که با نورپردازی گرم از توازن رنگ سفید سرد استفاده کنید و با نور‌پردازی با رنگ سرد، سراغ حالات گرم مثل ۱۰ هزار کلوین بروید.اما به مثال‌های تصویری که عملاً حاصل کار را به ما نشان می‌دهند توجه کنید. در تصویر زیر از توازن رنگ سفید تنگستن استفاده شده است:

 

 

همان‌طور که مشخص است، رنگ آسمان آبی شده و معبدی که زیر آن قرار گرفته، به علت استفاده از نورپردازی با رنگ‌های گرم، به صورت طبیعی دیده می‌شود.حالا به قسمتی رسیده‌ایم که باید تنظیمات مناسب جهت تهیه‌ی عکس‌های جالب از آسمان شب را روی دوربین خود به کار ببریم. در ابتدا بهتر است دو روشی که برای تهیه‌ی چنین تصاویری وجود دارد را بشناسیم. روش اول استفاده از چندین عکس که با اختلاف زمانی گرفته شده‌اند، است. در این روش عکس‌ها به کمک یک نرم‌افزار کامپیوتری روی هم قرار داده شده و ترکیب می‌شوند. روش دیگر استفاده از یک تصویر با انجام تنظیماتی متفاوت است. به دو تصویر زیر توجه کنید تا تفاوت حاصل کار را مشاهده نمائید:

 

 

تصویر بالایی نتیجه‌ی یک بار عکاسی است و تصویر زیر، حاصل روی هم قرار دادن چندین عکس است. تصویر زیر شفاف‌تر و جالب‌تر به نظر می‌رسد اما شاید شما هم از جمله افرادی باشید که تصویر اول را ترجیح می‌دهند. به هر حال هر دو روش را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

 

 

اگر روش تک عکسی را ترجیح می‌دهید، بزرگ‌ترین مشکلی که با آن دست و پنجه نرم خواهید کرد، نویز بیش از حد است. اگر کابلی برای رها کردن شاتر نداشته باشید و تنها راه برای رها کردن شاتر، استفاده از کنترل باشد هم مجبور به استفاده از این روش هستید. برای کاهش نویز می‌توان از دیافراگم بسته‌تر استفاده کرد. به عنوان مثال به جای دیافراگم بازی در حد f/4 از دیافراگم بسته‌تری مثل f/5.6 استفاده کنید. توجه داشته باشید که معمولاً گشادگی دیافراگم در دوربین‌ها به صورت مخرج کسر یعنی اعداد ۴ یا ۵.۶ و … ذکر می‌شود و کسری به شکل f/D در بسیاری از دوربین‌ها و البته وب‌سایت‌های تخصصی عکاسی نوشته نمی‌شود. با تنگ شدن دیافراگم جذب نور کاهش می‌یابد. عامل دیگر در ایجاد نویز، حساسیت نورسنجی بالاست، بنابراین بهتر است ISO را هم پایین بیاورید. با رعایت این دو مورد، جذب نور کاهش یافته و ستارگان کمتری در عکس دیده خواهند شد.بهترین کار امتحان پارامترهای مذکور به صورت عملی است. بنابراین بعد از انتخاب ترکیب و انجام فوکوس، تنظیمات زیر را اعمال نمائید:

زمان شاتر را در حالت حبابی یا Bulb قرار دهید.

ISO را روی عدد ۲۰۰ تنظیم کنید.

گشادگی دیافراگم را f/4 یا f/5.6 بگذارید.

با باز گذاشتن شاتر به مدت ۳۰ دقیقه، یک عکس آزمایشی بگیرید و آن را بررسی کنید. اگر نویز زیادی در آن وجود دارد، ISO را به عدد ۱۰۰ کاهش دهید و همچنین مدت زمان جذب نور را کمتر کنید. در پایان استفاده از گشادگی دیافراگم کمتر هم توصیه می‌شود.نکته‌ی دیگری که در روش تک عکسی وجود دارد، در رابطه با افزایش طول دنباله‌ی ستارگان در تصویر است. اگر مدت زمان جذب نور توسط دوربین شما کم است، به یاد داشته باشید که تنها عامل تعیین کننده در طول دنباله‌ی ستارگان، مدت زمان جذب نور یا اکسپوژر نیست. عامل دیگری که طول ظاهری دنباله‌ها را در عکس تغییر می‌دهد، فاصله‌ی کانونی است.به عنوان مثال اگر مدت زمان جذب نور بیشتر از ۳۰ دقیقه باشد، طول دنباله‌ها در حالتی که فاصله‌ی کانونی ۵۰ میلی‌متر است نسبت به حالتی که فاصله‌ی کانونی ۱۵ میلی‌متر باشد، بیشتر خواهد بود. بنابراین اگر مشکل نویز شما را مجبور به استفاده از زمان جذب نور کمتر کرد، با فاصله‌ی کانونی بیشتری عکاسی کنید. در ادامه در مورد افزایش فاصله‌ی کانونی بیشتر صحبت می‌کنیم. روش چند عکسی برای ما بسیار جالب است. با استفاده از این روش می‌توان عکس‌ها را با دیافراگم بازتر و ISOی سریع‌تر گرفت و لذا ستارگان بیشتری در عکس‌ها، ثبت می‌شوند. مشکل نویز هم در این روش اهمیت به مراتب کمتری دارد. معمولاً نویز با افزایش زمان جذب نور، بیشتر می‌شود. بنابراین اگر مدت زمان جذب نور ۳۰ ثانیه باشد، حتی با ISOی ۸۰۰ هم مشکل چندانی پیش نمی‌آید. هنگام روی هم قرار دادن عکس‌های گرفته شده در نرم‌افزار، گزینه‌ای برای به حساب آوردن فریم‌های تاریک در اختیار شماست، برای تهیه‌ی این تصاویر می‌توانید درپوش لنز را روی دوربین قرار داده و شاتر را فشار دهید. با اضافه شدن فریم‌های کاملاً تاریک، نویز کمی که در عکاسی با ISOی ۸۰۰ ثبت شده هم از بین می‌رود. در دوربین‌های رده اول DSLR کاهش نویز حسگر دوربین عملکرد بهتری دارد و لذا می‌توانید ISO را افزایش دهید تا بدون اضافه شدن نویز زیاد، ستارگان بیشتری در عکس ثبت شوند. در این روش استفاده از کابل رهاکننده‌ی شاتر الزامی است. شاید چند ساعت مشغول عکاسی شوید و عکس‌های زیادی بگیرید، بنابراین کارت حافظه‌ی دوربین شما باید حجم کافی داشته باشد. در شروع فوکوس را تنظیم کنید و ترکیب عکس را انتخاب نمائید. گشادگی دیافراگم را در بازترین حالت قرار دهید و ISO را روی عدد ۸۰۰ تنظیم کنید. مدت زمان عکاسی را ۳۰ ثانیه انتخاب نمائید، حالت عکاسی پیوسته یا Continuous Shooting را انتخاب کنید، در این حالت تا زمانی که کابل رهایی شاتر قفل است، عکاسی ادامه می‌یابد. در ابتدا یک عکس آزمایشی بگیرید و اگر همه چیز مرتب بود، کابل را قفل کنید. اگر عکس بیش از حد روشن است، ISO را کاهش دهید، راه دوم بسته‌تر کردن دیافراگم است. اینجا هم رعایت تعادل نکته‌ی کلیدی است و باید با ترکیب مناسب عدد ISO و گشادگی دیافراگم، با جذب نور ۳۰ ثانیه‌ای، عکس مطلوب به دست آید. اگر زمان جذب نور زیاد باشد و عدد ISO و گشادگی دیافراگم در حد بالایی باشد، عکسی پر از ستاره مثل عکس فوق به دست می‌آید که به هیچ وجه مناسب نیست. بعد از ذخیره کردن عکس‌ها، نوبت به ترکیبشان در نرم‌افزار می‌رسد. یادتان باشد که چند عکس کاملاً تاریک تهیه کنید. برای تهیه‌ی این عکس‌ها همان‌طور که گفته شد، درپوش لنز را روی آن قرار دهید، پایین آوردن حساسیت نورسنجی یا ISO تا پایین‌ترین حد ممکن و نیز افزایش سرعت شاتر تنها تغییری است که باید در تنظیمات بدهید. سایر تنظیمات دوربین مثل فوکوس و گشادگی دیافراگم را به هیچ وجه تغییر ندهید، اینگونه فرض کنید که می‌خواهید از ستارگان عکس بگیرید نه از درپوش لنز.

از چه لنز و با چه فاصله‌ی کانونی استفاده کنیم؟

برای عکاسی از دنباله‌ی ستارگان می‌توان از هر لنزی استفاده کرد اما اگر مشغول کار شوید و نتایج را مقایسه کنید، به نظر می‌رسد که استفاده از لنز‌های سریع‌تر کمی بهتر است چرا که می‌توان از ISOی پایین‌تری استفاده کرد. همان‌طور که قبلاً ذکر کردیم، زمان تعیین‌کننده‌ی طول دنباله‌ی ستارگان است و فاصله‌ی کانونی ظاهر آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تصویر زیر با استفاده از لنز چشم‌ماهی با فاصله‌ی کانونی ۱۵ میلی‌متر تهیه شده است که ۴۰ دقیقه از آسمان شب را در یک تصویر خلاصه می‌کند.

 

 

معمولاً عکس‌های دنباله‌ی ستارگان آسمان شب را با لنزهای زاویه باز تهیه می‌کنند و برای بیشتر افراد این تصور پیش می‌آید که در این نوع عکاسی به لنز زاویه بازی که در عکاسی از مناظر طبیعی و در روشنایی روز کاربرد دارد، نیاز داریم اما به خاطر داشته باشید که حتی اگر لنز چشم‌ماهی یا لنز زاویه باز نداشته باشیم هم گرفتن این عکس‌ها امکان‌پذیر است. حالا ببینیم نتیجه‌ی استفاده از یک لنز دیگر چگونه به نظر می‌رسد، به تصویر زیر توجه کنید و آن را با مثال قبلی مقایسه نمائید:

 

 

دقیقاً همان صحنه و برج قبلی را در عکس می‌بینید با این تفاوت که فاصله‌ی کانونی ۸۵ میلی‌متر است و زمان جذب نور تنها ۴ دقیقه. فاصله‌ی کانونی بیشتر باعث شده که دنباله‌ی ستارگان طولانی‌تر به نظر برسد. با اینکه زمان عکاسی ۱۰ برابر کمتر شده، باز هم طول دنباله‌ها قابل توجه است. اگر با استفاده از یک لنز چشم‌ماهی به مدت ۴ دقیقه عکس می‌گرفتیم، طول دنباله‌ها ۱۰ برابر از آنچه در عکس قبلی دیدیم، کمتر می‌شد و تقریباً دنباله‌ای در کار نبود! باز هم تکرار می‌کنیم که داشتن لنز زاویه باز لازم نیست گرچه معمولاً از این نوع لنز‌ها استفاده می‌شود. نکته‌ی دیگر در مورد لنز‌هایی با فاصله‌‌ی کانونی کوتاه این است که استفاده از آنها اساساً خلاقانه‌تر است. اگر بتوان عکس‌ها را در زمان کوتاه‌تر تهیه کرد، تعداد عکس‌های گرفته شده بیشتر خواهد بود. از طرفی استفاده از این نوع لنز‌ها در عکاسی از مناظر آشنا و تکراری، نتیجه‌ی جالب و تازه‌ای دارد چرا که به عکاسی با لنزهای زاویه باز عادت داریم و کمتر شاهد عکس‌هایی با لنز زاویه بسته از مناظر هستیم.اگر لنز Tilt Shift Lens یا به اصطلاح اصلاح پرسپکتیو در اختیار دارید، از آن استفاده کنید چرا که عکس‌های بسیار جالب و خلاقانه‌ای می‌توان تهیه کرد.

روشن کردن عناصر دلخواه در پیش‌زمینه

قبلاً در مورد تاباندن نور روی عناصر پیش‌زمینه صحبت کردیم و نکاتی در مورد توازن رنگ سفید بسته به نوع نورپردازی گفتیم. معمولاً وجود عناصر جالب در پیش‌زمینه لازم است چرا که عکسی که تنها ستارگان آسمان را نشان بدهد، چندان جالب نیست.برای انتخاب منظره توجه کنید که ساختمان‌ها و سازه‌ها و همچنین مناظر طبیعی مثل درختان و سنگ‌ها، گزینه‌های مناسب هستند. با یک چراغ‌قوه و یا چراغ‌های اتوموبیل می‌توان عناصر را روشن کرد. چراغ قوه را می‌توان برای نورپردازی روی اجسام دورتر به کار برد و حتی می‌توان آن را حرکت داد در حالی که نور ماشین برای عناصر ثابت کاربردی‌تر است و نمی‌توان آن را روی درختی که در باد، به این سو و آن سو می‌رود، ثابت کرد.

 

 

احتمالاً شما هم با چراغ قوه موافقید چرا که انعطاف بیشتری دارد و از آن مهم‌تر، نورپردازی با چراغ قوه، موجب زنده‌تر به نظر رسیدن عناصر پیش‌زمینه می‌شود. به یاد داشته باشید که قبل از عکاسی چندین عکس آزمایشی برای بررسی نورپردازی و تعیین مقدار نور لازم بگیرید. پس از کمی تجربه، کابل رهایی شاتر را فعال کنید و مجموعه‌ای از عکس‌های پشت سرهم را در بازه زمانی طولانی تهیه کنید. نور کم مطلوب نیست و نور زیاد باعث می‌شود که ستارگان آسمان از عکس‌ها حذف شوند. بنابراین نور را به دقت تنظیم کنید. در نورپردازی با رنگ‌های گرم از توازن رنگ سفید تنگستن و مانند آن استفاده کنید و در نورپردازی با رنگ‌های سرد مثل چراغ قوه‌های LED از توازن رنگ گرم مثل ۱۰ هزار کلوین استفاده نمائید. در روش چند عکسی بهتر است نورپردازی را در عکس‌های ابتدایی و انتهایی انجام دهید. در این صورت دو دسته تصویر با نورپردازی پیش‌زمینه داریم که در صورت بروز هر نوع مشکلی در مورد یکی از این دسته‌ها، می‌توان از دسته‌ی دیگر استفاده کرد. اگر در عکس‌های میانی نورپردازی کنید و به هر دلیل، مشکلی پیش بیاید، این عکس‌ها بی‌استفاده خواهند بود. حذف تصاویر میانی در ویرایش با نرم‌افزار، موجب می‌شود که دنباله‌ی ستارگان منقطع شود و حاصل ساعت‌ها عکاسی از بین برود. اگر تصاویر ابتدایی و انتهایی را نورپردازی کرده باشید، در صورت بروز مشکل می‌توان از ابتدا یا انتهای دنباله‌ها صرف‌نظر کرد. نکته‌ی دیگر در اعمال تنظیمات روی دوربین این است که بهتر است از تنظیماتی که مناسب نورپردازی ضعیف است استفاده کنید و حساسیت را بالا ببرید. در این صورت دوربین برای عکاسی با نور کم و کوتاه‌مدت چراغ قوه و یا فلش ضعیف، آمادگی بیشتری خواهد داشت. یک منبع نور دیگر در نورپردازی پیش‌زمینه، نور طبیعی ماه است. نور ماه باعث بیش از نور ستارگان است و باعث کم‌رنگ یا ناپدید شدن آنها می‌شود اما از نظر کیفی، یکنواخت است. در عکس زیر، از ترکیب نور ماه و چراغ قوه‌ی LED با ته‌رنگ نارنجی استفاده شده است. پاگودا (معبد) با چراغ قوه روشن شده و باقی بخش‌های پیش‌زمینه با نور ملایم ماه نورپردازی شده‌اند.

 

 

 

چطور عکس‌ها را روی هم بگذاریم و ترکیب کنیم؟

فرض کنید کار عکاسی تمام شده و کارت حافظه‌ی دوربین شما از عکس‌های متوالی پر شده است. حالا نوبت به نرم‌افزاری رسیده که عکس‌ها را روی هم گذاشته و ترکیب کند و بدین وسیله دنباله‌ی ستارگان شکل می‌گیرد. به این منظور نرم‌افزارهای رایگان مختلفی وجود دارد که هر یک دستورالعمل‌ ساده‌ای جهت ترکیب عکس‌ها در وب‌سایت رسمی خود دارند. اولین نرم‌افزاری که می‌خواهیم معرفی کنیم، StarstaX است که اخیراً معرفی شده و گزینه‌های مختلف و مفیدی دارد. از جمله امکانات آن می‌توان به ذخیره کردن فریم‌ها برای بازه‌ی زمانی طی شده، پر کردن فاصله‌ی بین عکس‌ها و حالات مختلف پردازش تصویر اشاره کرد. نرم‌افزار ساده‌ای است و استفاده از آن را به سرعت یاد می‌گیرید. این نرم‌افزار تمام امکانات لازم را دارد و برای تمام پلتفرم‌ها و از جمله لینوکس عرضه شده است.StarstaX نرم‌افزار مورد علاقه‌ی ماست و بر خلاف دیگر نرم‌افزارهای رایگان، روی مک و لینوکس هم اجرا می‌شود. ویژگی جالب استارستَکس، سرعت بالای آن است. بسیار سریع‌تر از فتوشاپ عمل می‌کند و بسیار ساده است، در شروع کار نیازی به ایجاد یک فایل خالی نیست بلکه پس از باز کردن نرم‌افزار می‌توان عکس‌ها را سریعاً وارد کرد و در ادامه با زدن کلید استارت، همه چیز به سرعت انجام شده و عکس نهایی به شما تحویل داده می‌شود. علاقه‌مندان و دوستداران نرم‌افزار قدرتمند فتوشاپ هم می‌توانند از اکشن Stacking آن استفاده کنند البته سرعت این دستور و نیز حافظه‌ای که مورد نیاز نرم‌افزار است، نسبت به استارستکس بسیار بیشتر می‌باشد. نرم‌افزار سومی که می‌خواهیم معرفی کنیم، Startrail نام دارد. مشکل بزرگ این نرم‌افزار پلتفرم آن است که به ویندوز محدود می‌شود. قبل از اینکه استارستکس معرفی شود، کاربران ویندوز از این نرم‌افزار استفاده می‌کردند اما امروزه کاربران مک و ویندوز می‌توانند از استارستکسی که استاندارد و متداول شده، بهره‌مند شود. بعد از ترکیب عکس‌ها می‌توانید نتیجه‌ی نهایی را توسط یکی از نرم‌افزارهای ویرایش عکس، مورد بررسی و ویرایش بیشتر قرار دهید. البته قبل از ترکیب عکس‌ها هم می‌توان با استفاده از نرم‌افزاری مثل Lightroom عکس‌ها را ویرایش کرد. در این نرم‌افزار پس از ویرایش یکی از عکس‌ها با استفاده از قابلیت Sync یا همگام‌سازی، می‌توان سایر عکس‌ها را نیز به همان شکل ویرایش نمود. به هر حال انتخاب با شماست تا تصویری جالب و خلاقانه از آسمان شب تهیه کنید. در پایان به این نکته اشاره می‌کنیم که برای عکاسی از کرم شب‌تاب هم می‌توان از تکنیک‌های مطرح شده استفاده کرد. عکاسی از جاده‌ها و خیابان‌های پر تردد در شب هم سوژه‌ی جالبی است که با تغییر در تنظیماتی که به آن اشاره شد، امکان‌پذیر است. در این مورد نور چراغ‌ها زیاد است و باید ISO و زمان شاتر را کاهش دهید تا نتیجه‌ی کار عکس بسیار روشنی از آب در نیاید.

 

 

برای دانلود فایل این مطلب به صورت PDF روی لینک زیر کلیک کنید

 

نحوه عکاسی ازستارگان